Το πολυαναμενόμενο sequel της Αμαζόνας υπερηρωίδας βάζει υποψηφιότητα για μία από τις χειρότερες ταινίες της DC.
Το 2020 εκτός από κακή χρονιά στο σύνολό του, ήταν και μία κακή κινηματογραφική χρόνια. Δεν εννοούμε κακή όσον αφορά την ποιότητα των ταινιών που κυκλοφόρησαν αλλά ήταν η χρονιά που προκάλεσε ένα τεράστιο πλήγμα στον κινηματογράφο, εξαιτίας της πανδημίας που συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί. Με τις streaming υπηρεσίες να έχουν αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά την ψυχαγωγία των σινεφίλ, το μέλλον του κινηματογράφου φαίνεται ολοένα και πιο ζοφερό και είναι σίγουρο ότι στα επόμενα χρόνια, ο χώρος της 7ης τέχνης θα υποστεί βαρύτατες συνέπειες.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση τα μεγάλα studios άρχισαν να αξιοποιούν τις δικές τους streaming υπηρεσίες, προβάλλοντας τις ταινίες που ήταν προγραμματισμένες για κινηματογραφικές πρεμιέρες. Πρώτη ήταν η Disney, κυκλοφορώντας το ”Mulan” μέσω του Disney+ και σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το πείραμα κρίθηκε επιτυχημένο. Η Warner με την σειρά της πήρε μια ακόμα πιο τολμηρή απόφαση, προγραμματίζοντας τα μεγάλα μπλοκμπάστερ της για ταυτόχρονη πρεμιέρα τόσο στις (λιγοστές) κινηματογραφικές αίθουσες, όσο και στην νεοσύστατη streaming υπηρεσία της, το HBOmax.
Το ”Wonder Woman 1984” που ήταν το επερχόμενο μεγάλο μπλοκμπάστερ της Warner υπέστη πολλαπλές αναβολές και κάπως έτσι πάρθηκε η απόφαση να είναι η πρώτη μεγάλη ταινία που θα έκανε πρεμιέρα μέσω του streaming. Ανήμερα των Χριστουγέννων λοιπόν, όλοι οι geeks του πλανήτη είχαν την ευκαιρία να πάρουν την πολύτιμη δόση τους από υπερηρωικό μπλοκμπάστερ που τόσο πολύ είχαν ανάγκη μέσα σ’ αυτή την δύσκολη χρονιά. Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα ξεπέρασε ακόμη και τα όρια της απογοήτευσης, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε για το ποιος/α ενέκρινε το σενάριο αυτής της ταινίας.
Το sequel του επιτυχημένου ”Wonder Woman” διαδραματίζεται στα 80ς, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, πριν από τα γεγονότα των έτερων ταινιών του DCEU, ”Man of Steel” και ”BvS”. Η Diana Prince εμφανίζεται σαν Wonder Woman παρά την υποθετική απουσία της για 100 χρόνια σύμφωνα με την αφήγηση του ”BvS”, προσπαθώντας παράλληλα να καλύπτει τα ίχνη της. Βέβαια ο τρόπος που δείχνει να καλύπτει τα ίχνη της δεν στέκει και πολύ αλλά οκ, ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό. Η ζωή της κυλάει ήρεμα αλλά και μοναχικά, με την απουσία του Steve Trevor να την στοιχειώνει ακόμα.
Παράλληλα στο μουσείο που εργάζεται κάνει την εμφάνιση του ένα μυστηριώδες αντικείμενο, το οποίο έχει την ικανότητα να κάνει τις ευχές των ανθρώπων πραγματικότητα. Το αντικείμενο αυτό τραβάει την προσοχή του κομπιναδόρου επιχειρηματία Maxwell Lord, το οποίο παίρνει στην κατοχή του και προκαλεί ένα ντόμινο καταστροφικών γεγονότων που απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Αυτό λοιπόν το σενάριο, το οποίο δεν πιστεύουμε ότι το έγραψε ενήλικος άνθρωπος, εγκρίθηκε από το στούντιο και στη συνέχεια δαπανήθηκε ένα τεράστιο ποσό για να γυριστεί. Δεν είμαστε φανς της πρώτης ταινίας της Wonder Woman, καθώς τη θεωρούμε λιγάκι υπερεκτιμημένη αλλά σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με αυτό το χάλι που είδαμε. Μπορεί να ακολούθησε την πεπατημένη των origin υπερηρωικών ταινιών, τουλάχιστον όμως έστησε ιδανικά τον χαρακτήρα της Wonder Woman και τον κόσμο της και τηρούταν η συνοχή με τις υπόλοιπες ταινίες της DC. Στο sequel όχι μόνο χάνεται όποια συνοχή είχε απομείνει αλλά νιώθεις σε όλη την διάρκεια ότι παρακολουθείς μια πραγματικά κακή ταινία.
Αν αφήσουμε στην άκρη τα τεράστια σεναριακά κενά που λαμβάνουν μέρος και πάλι δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στην ταινία που να προκαλεί το παραμικρό ενδιαφέρον. Η Gal Gadot έχει δυνατή σωματική παρουσία όπως πάντα αλλά ερμηνευτικά δυστυχώς είναι ατάλαντη. Οι προσθήκες των Pedro Pascal (The Mandalorian) και Kristen Wiig (Ghostbusters) ενώ είχαν δυνατότητες να προσθέσουν κάποιο επίπεδο στην ταινία, χάνονται μέσα στο γενικότερο cheesiness που επικρατεί. Ακόμα και η αναβίωση του ρομάντζου Diana Prince και Steve Trevor, ένα από τα δυνατά στοιχεία της πρώτης ταινίας, δεν έχει κανένα συναισθηματικό αντίκτυπο.
Η παρθενική κινηματογραφική εμφάνιση της Cheetah, της πιο διάσημης ανταγωνίστριας της Wonder Woman καταλήγει σε ένα κακέκτυπο της Catwoman από το ”Batman Returns” και το μέτριο CGI ενισχύει ακόμα περισσότερο την αποτυχημένη παρουσία της. Στον έτερο villain, Maxwell Lord γίνεται μια προσπάθεια καλού στησίματος αλλά το παιδικό σενάριο καταδικάζει εξ’ αρχής την πρόθεση αυτή.
Εμείς γενικά σαν site έχουμε μια προτίμηση προς την πιο σκοτεινή απεικόνιση των υπερηρώων στο σινεμά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν απολαμβάνουμε και τις πιο ”φωτεινές” προσπάθειες, όταν αυτές γίνονται με έξυπνο τρόπο. Τα ”Aquaman” και ”Shazam”, και τα δύο κομμάτια της μαρβελοποίησης της DC, ξέφυγαν από τον σκοτεινό τόνο που είχε στηθεί, προσφέροντάς μας απενεχοποιημένη διασκέδαση. Το ”Spiderman: Into the Spiderverse” ήταν μία νοσταλγική υπενθύμιση της αισιόδοξης πλευράς των υπερηρώων, δοσμένη με ώριμο τρόπο. Το ”Wonder Woman 1984” δυστυχώς είναι μια απεικόνιση που θεωρούσαμε ότι δεν θα ξαναβλέπαμε σε ταινίες του είδους.
Η αποτυχία του έγκειται στην προσπάθεια να πάρει στα σοβαρά μία ιστορία που εξ’ αρχής δεν γίνεται να παρθεί σοβαρά. Αντί να αγκαλιάσει το cheesiness, προσπαθεί μέσω αυτού να περάσει ”μηνύματα”, τα οποία δεν γίνεται να πάρει στα σοβαρά κανένας ενήλικος άνθρωπος. Βασικά ακόμα και ένα δεκάχρονο δύσκολα θα το πάρει στα σοβαρά.
