Το άρθρο αυτό ξεκίνησε από άλλη ιδέα. Μιας και διανύουμε τον αγαπημένο μου Halloween μήνα, ήθελα να σας δώσω ένα άρθρο με τα πέντε (καλά, μπορεί να έφτανα τα δέκα) πιο τρομακτικά βιβλία. Το πρόβλημά μου είναι ότι κάποια από αυτά δεν έχουν μεταφραστεί. Και αυτό με έβαλε σε σκέψεις… και νευρίασα που οι εκδοτικοί οίκοι φαίνεται να επενδύουν σε λογοτεχνία τρόμου περιορισμένα κατ’ επιλογήν και όχι αφουγκραζόμενοι το κοινό της χώρας. Και εκεί οι σκέψεις μου άρχισαν να προχωράνε και θυμήθηκα ένα αγαπημένο μου βιβλίο τρόμου που είναι γραμμένο από Έλληνα συγγραφέα.
Πρέπει να ήταν τη χρονιά που εκδόθηκε, μάλιστα, το μακρινό 2007… ήμουν στην Ομόνοια και μπήκα στα Metropolis της Πανεπιστημίου να ρίξω μια ματιά στα βιβλία και να πάρω δώρο για έναν ξάδερφο (ήθελα να βρω το DVD του Bram Stoker’s Dracula που ήταν κοινό αγαπημένο). Τυχαίνει λοιπόν να βρω ψαγμένο τυπάκι (πωλητή) στα βιβλία και, μιας και δεν είχε κόσμο (δεν θυμάμαι αν έβρεχε ή κάτι τέτοιο αλλά μιλάμε για νέκρα κατάσταση), καταλήξαμε να συζητάμε για καμιά ώρα για τη λογοτεχνία τρόμου. Φίλε μου, όπου και να είσαι, καλή σου ώρα!
Πάνω στη συζήτηση με ρωτάει αν διαβάζω Έλληνες συγγραφείς και του εξηγώ πως ασχολούμαι κυρίως με ξενόγλωσση λογοτεχνία και πως δεν έχει τύχει να ακούσω για ή να δω κάποιο βιβλίο από Έλληνα συγγραφέα που να μου προκαλέσει την περιέργεια να το διαβάσω. Δεν σας κρύβω ότι ήμουν και παραμένω – λίγο – σνομπ όσον αφορά τους Έλληνες συγγραφείς (και σκηνοθέτες). Κακώς, το ξέρω. Μην πιάσετε τις τσουγκράνες! Τουλάχιστον το αναγνωρίζω και το δουλεύω!
Μου δείχνει λοιπόν το βιβλίο (που θα δείτε στη λίστα) και μου λέει «Πολύ κακώς! Η λογοτεχνία του φανταστικού, εν γένει, και του τρόμου, συγκεκριμένα, έχει αρχίσει να βρίσκει το δικό της πάτημα στην Ελλάδα. Ρίξε μια ματιά σε αυτό… με σαφείς επιρροές από Lovecraft, που είπες ότι σου αρέσει, Stephen King και άλλους, αλλά με ρίζες στην ελληνική λαογραφία, θα δεις ότι στέκεται επάξια δίπλα σε ξενόγλωσσα βιβλία τρόμου που έχεις στα ράφια σου!»
Είχαμε μιλήσει πια τόση ώρα που τον εμπιστεύτηκα. Το πήρα το βιβλίο. Και είχε δίκιο.
Κι ενώ τελικά εγώ είμαι η ολίγον σνομπ, πρέπει να παραδεχτώ ότι οφείλουμε να δίνουμε περισσότερο χώρο και να επενδύουμε και σε δικούς μας συγγραφείς. Γιατί υπάρχουν καλά βιβλία εκεί έξω και είναι κρίμα να μένουν αδιάβαστα, είναι κρίμα να μην βοηθάμε το είδος να ανθίσει περισσότερο και από ταλαντούχες, εγχώριες φωνές, δείχνοντας έτσι στους εκδοτικούς οίκους ότι οφείλουν να επενδύσουν στον τρόμο. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν και περισσότερα άτομα που ίσως έχουν το ταλέντο να προσπαθήσουν να γράψουν και δεν θα θεωρήσουν πως κάτι τέτοιο στην Ψαροκώσταινα δεν θα πουλήσει ποτέ. Γιατί, κακά τα ψέματα, μπορεί οι συγγραφείς να γράφουν γιατί είναι συγγραφείς, αλλά πρέπει να ζήσουν κιόλας. Και πολλές φορές καταλήγουν να γίνονται «απλά» επιμελητές, ghost writers κλπ. γιατί αυτό που θέλουν να γράψουν είναι κάτι στο οποίο οι εκδοτικοί φοβούνται να επενδύσουν. Και είναι κρίμα να έχεις ένα πάθος το οποίο μένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο.
Τέλος, ένα παράπονο έχω από τους εκδοτικούς οίκους που όντως επενδύουν στον τρόμο (σύντομο rant ψυχαναγκαστικής με την αισθητική)… ρε παιδιά, λίγο καλύτερη επιμέλεια και, κάποιοι, βρείτε καλύτερους γραφίστες. Όπως και στις ερωτικές σχέσεις, για να προχωρήσει η γνωριμία πρέπει να σου αρέσει το άλλο άτομο έστω και λίγο εμφανισιακά! Με λυπεί αρκετά που τα εξώφυλλα που βλέπω είναι πολλές φορές αποτέλεσμα κακού photoshop, με εφέ που δεν ταιριάζουν σε εξώφυλλο βιβλίου (που δεν ταιριάζουν πουθενά, για να πω την αλήθεια), με άκυρες γραμματοσειρές κλπ. Το εξώφυλλο είναι η πρώτη γνωριμία με το οποιοδήποτε βιβλίο. Η περίληψη στο πίσω μέρος είναι το δεύτερο βήμα. Η καλή γραφή και η σωστή, ενδελεχής επιμέλεια είναι αυτά που θα το απογειώσουν. Αν το εξώφυλλο όμως θυμίζει τραγικά αφισάκια που φτιάχναμε σε υπολογιστές στα 90s, τότε πραγματικά εσείς στερείτε από τον οίκο σας, από τον/την συγγραφέα και από το βιβλίο το κέρδος των νέων πελατών (άρα και οικονομικού κέρδους). Τέλος, να δεχτώ ότι το βιβλίο τρόμου δεν θα πουλήσει όσο ο Harry Potter ή ο Umberto Eco, αυτό όμως δεν είναι λόγος να μην προσφέρετε στους συνεργάτες σας (συγγραφείς) και στους πελάτες σας την καλύτερη επιμέλεια κειμένου που θα βοηθήσει να μην απογοητεύεται το αναγνωστικό κοινό κατά τη διάρκεια της εμπειρίας από εξόφθαλμα ορθογραφικά, γραμματικά και συντακτικά λάθη. End of rant.
Υ.Γ. #1 Με εξαίρεση ένα βιβλίο που είναι γραμμένο από δύο συγγραφείς που εμφανίζονται και ξεχωριστά στη λίστα, φρόντισα να βάλω διαφορετικά ονόματα ώστε να πάρουν προβολή όσοι περισσότεροι συγγραφείς γίνεται.
Υ.Γ. #2 Κάποια από τα βιβλία είναι εξαντλημένα αλλά σίγουρα μπορείτε να τα βρείτε σε κάποια βιβλιοπωλεία που έχουν ξεμείνει αντίτυπα ή από δεύτερο χέρι!
Υ.Γ. #3 (Αφού έχω τελειώσει το γράψιμο της λίστας) Μόλις συνειδητοποίησα πως η λίστα μου δεν έχει γυναίκες συγγραφείς. Προφανώς δεν έχει πέσει στα χέρια μου βιβλίο τρόμου από Ελληνίδα συγγραφέα αλλά ομολογώ πως, κακώς, κι εγώ δεν έχω ψάξει επί τούτου. Οπότε, θα εκτιμούσα ιδιαίτερα τις προτάσεις σας στα σχόλια!
And without further ado, πάμε στη λίστα μας! Κάποια μυθιστορήματα και κάποια συλλογές ιστοριών, αυτά είναι τα βιβλία που θα πρότεινα να διαβάσετε βράδυ, μόνες και μόνοι στο σπίτι, στο κρεβάτι, με ένα και μοναδικό πορτατίφ αναμμένο δίπλα σας… [insert evil laughter sound]
10. Η νύχτα της λευκής παπαρούνας – Κωνσταντίνος Μίσσιος (Εκδόσεις: Διόπτρα)
Το βιβλίο που μου πρότεινε το τυπάκι στα Metropolis… και είχε απόλυτο δίκιο! Είναι πλέον βιβλίο που προτείνω σε πολύ κόσμο γιατί με έφερε σε επαφή με την ελληνική σκηνή του τρόμου αλλά και επειδή πραγματικά θεωρώ ότι είναι ο πρώτος σύγχρονος συγγραφέας που έπαιξε τόσο καλά με το concept της ελληνικής επαρχίας.
Το αυτοκίνητο του Μάριου έμεινε χαλασμένο στην άκρη του δρόμου κι ο χρόνος σταματημένος σ’ έναν κόσμο ξένο κι απόμακρο. Εχθρικό. Το πανδοχείο του χωριού φάνηκε να είναι η λύση. Για λίγο… Γιατί οι μακάβριες ιστορίες δεν ξεχάστηκαν ποτέ σ’ αυτό το χωριό… δεν σταμάτησαν να λέγονται… να υφαίνονται στον αργαλειό του χρόνου…
Κι ήταν καιρός να ειπωθούν…
9. Κάτι παράξενες γυναίκες – Γιώργος Λαγκώνα (Εκδόσεις: Ars Nocturna)
Παράξενες γυναικείες μορφές παρελαύνουν σε αυτές τις πέντε ιστορίες, όπου με αφορμή το θηλυκό στοιχείο – ή και εξαιτίας του – το φανταστικό και το παράδοξο εισβάλουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
8. Αφώτιστες περιοχές – Βασίλειος Γιαννάκης (Εκδόσεις: 24 Γράμματα)
Σύμφωνα με τη Βρετανίδα συγγραφέα Freya Stark, το να ξυπνάς εντελώς μόνος σε μια ξένη πόλη είναι ένα από τα πιο ωραία συν αισθήματα. Υπάρχουν ωστόσο σοκάκια, δρόμοι, συνοικίες ολόκληρες, που κανείς δεν τολμά να διαβεί μονάχος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εγκαταλειμμένες βιομηχανίες, που όποιος άστεγος τολμά να διαμείνει εντός τους, ρισκάρει την εγκεφαλική του συγκρότηση. Εξαθλιωμένοι καταυλισμοί, των οποίων οι κάτοικοι εξαφανίζονται μυστηριωδώς κάθε τόσο.
Βραχέα και ραδιοκύματα που συνδέουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας με τις πιο εφιαλτικές γωνιές του σύμπαντος. Τσιμεντένια κανάλια γεμάτα από λύματα ακαθόριστης φύσεως που διασχίζουν κακόφημες πλατείες. Εναλλακτικές πόλεις, αόρατες για τα μάτια των αμύητων, που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο με τις δικές μας και στις οποίες η πρόσβαση εξασφαλίζεται μονάχα με μυστικές επικλήσεις που περιέχονται κρυμμένες σε δημοφιλή τραγούδια.
Οι πρωταγωνιστές των πέντε ιστοριών της παρούσας συλλογής, έρχονται αντιμέτωποι με αυτά και άλλα τόσα ανομολόγητα μυστικά.
Κυριευμένοι από ανείπωτο δέος, ξεναγούνται μαζί με τον αναγνώστη στις πιο αφώτιστες περιοχές του συλλογικού ασυνείδητου. Μόνο οι γενναίοι θα επιβιώσουν.
7. Όταν κλείνω τα μάτια – Γιώργος Μεσολογγίτης (Εκδόσεις: Οξύ)
Όταν Κλείνω τα Μάτια, μια νεαρή ξεσκεπάζει το έρεβος της Αθήνας· μια γυναίκα τρέχει μακριά από την απώλεια· μια παρέα ανακαλύπτει την κόλαση που ξερνάει η μισαλλοδοξία· ένας άνδρας έρμαιο του φόβου του, αντιμετωπίζει την άβυσσο· ένας κώδικας επικοινωνίας γίνεται το όπλο ενός άνδρα κόντρα στην μαφία· μια ακατανόητη ανάσταση εκ νεκρών πραγματοποιείται· ένα ασανσέρ-καθαρτήριο στο κέντρο της Αθήνας τρέφεται με μίσος.
6. Μέχρι την τελευταία του ανάσα – Γιώργος Δάμτσιος (Εκδόσεις: Momentum)
Ο Ρομπ Μίαρς βρίσκεται απέναντι από έναν ψυχίατρο που την τελευταία εβδομάδα τον ρωτά συνεχώς το ίδιο πράγμα: Γιατί έγινε δολοφόνος…
Η αφήγησή του, γεμάτη παράξενες συμπτώσεις, μεταφυσικές παρεμβάσεις και συνεχείς ανατροπές, θα ξετυλίξει μια σκοτεινή ιστορία απέναντι στην οποία τα όπλα της επιστήμης δεν μπορούν να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις. Υπάρχει το απόλυτο Κακό και αν ναι, μπορεί να κατευθύνει τις πράξεις μας σαν να είμαστε μαριονέτες στη βούλησή του; Το τέλος θα είναι απρόσμενο για όλους τους πρωταγωνιστές, ένοχους και αθώους. Αν υπάρχουν αθώοι σε αυτή την ιστορία…
5. Σκοτεινές μέρες – Μάριος Δημητριάδης (Εκδόσεις: Λογεῖον)
Εντελώς αναπάντεχα, μέσα στη ρουτίνα της ζωής του, ο Έκτορας – ο πρωταγωνιστής του βιβλίου – βρίσκεται να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους. Στον πραγματικό κόσμο και έναν άλλο, φαινομενικά ίδιο με τον δικό του, αλλά σκοτεινό και παράξενο.
Δύο απρόσωποι φρουροί, ένας παράφρων δαίμονας, μία σειρά από δεκάδες νέους φυσικούς νόμους και μία μοναχική γυναίκα θα τον οδηγήσουν σε δύσκολες αποφάσεις, μέσα από μία κούρσα διαφορετικών εποχών. Θα καταφέρει να βρει τις απαντήσεις στην απρόσμενη αυτή τροπή της ζωής του;
4. Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών – Γιώργος Δάμτσιος & Μάριος Δημητριάδης (Εκδόσεις: Λυκόφως)
Κάθε βράδυ για ένα έτος, πέντε άνθρωποι βλέπουν έναν κοινό εφιάλτη, ότι επιβαίνουν σε ένα λεωφορείο, το οποίο οδηγεί μία σκοτεινή φιγούρα, ένας μυστηριώδης οδηγός. Οι άνθρωποι αυτοί σοκάρονται όταν ανακαλύπτουν ότι οι συνεπιβάτες στο λεωφορείο του εφιάλτη είναι υπαρκτά πρόσωπα. Έκτοτε, αρχίζουν να αναζητούν τον λόγο, αν υπάρχει λόγος, που βλέπουν τον κοινό εφιάλτη.
Ξετυλίγοντας όμως τον μίτο που θα τους οδηγήσει στην αλήθεια, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο και το αλλόκοτο. Όλες οι εξελίξεις οδηγούν σε μία γέφυρα, στη γέφυρα των χαμένων ψυχών, τη γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, στη γέφυρα που ενώνει τις ζωές τους, στη γέφυρα που ενώνει το κοσμικό με το απόκοσμο.
3. Εκ νεκρών – Γιώργος Γιώτσας (Εκδόσεις: Λυκόφως)
O Χρήστος Ιωάννου κρύβει από τη γυναίκα του ένα μυστικό που τον στοιχειώνει. Ένας φόνος που ήταν ατύχημα, ένας φόνος που δεν έπρεπε να γίνει. Αλλά έγινε. Ένας άνθρωπος πέθανε εξ’ αιτίας του και μάλιστα φρικτά.
Οι τύψεις όμως θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα τον απασχολήσουν όταν ο Χρήστος φύγει από τη ζωή και ανακαλύψει ότι δεν υπάρχουν παράδεισος και κόλαση…
Ένας άνθρωπος που μπορεί να κερδίσει ξανά τη ζωή – ή να χάσει για πάντα ολόκληρη την ύπαρξη του. Δέσμιος σε ένα μέρος γεμάτο φως, σε ένα μέρος ζωντανό, με μια καρδιά από σκοτάδι και φρίκη.
2. Camera obscura – Σταμάτης Λαδικός (Εκδόσεις: Momentum)
Από τον κόσμο των νεκρών ως τα απειλητικά δάση όπου κατοικούν οι φόβοι μας, από τους δρόμους του βικτοριανού Λονδίνου ως την Πρέβεζα του Καρυωτάκη, ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλονται και δημιουργούν γέφυρες που ενώνουν το παρελθόν με το μέλλον. Και όλα συγκλίνουν στη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ιστορίες τρόμου, μπορεί και να μην είναι “ιστορίες”.
Δώδεκα διηγήματα τρόμου, σε μια σύγχρονη απόδοση των κλασικών του είδους.
1. Η τελευταία νύχτα της Αδέρας – Μιχάλης Δαγκλής (Εκδόσεις: Υδροπλάνο)
Ο Σίμος Σουλιώτης, είναι ένας άντρας ποτισμένος με κυνισμό, που στα 35 του χρόνια ξοδεύει τη ζωή του σε αλκοόλ και τσιγάρα στα σκοτεινά μπαρ της Αθήνας, ενώ – περιστασιακά – εργάζεται στο γραφείο ερευνών ενός παλαίμαχου ιδιωτικού ντετέκτιβ.
Η ζωή του θα ανατραπεί και θα απειληθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν θα βρεθεί, στην καρδιά του χειμώνα, αποκλεισμένος στην Αδέρα, ένα ορεινό χωριό, κάπου στην ανατολική Πελοπόννησο, για την – φαινομενικά εύκολη – υπόθεση εξαφάνισης μιας έφηβης κοπέλας.
Τίποτα όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται… Κι όσο οι κάτοικοί της δείχνουν φιλικοί στο πρόσωπό του, τόσο περισσότερο κρύβουν ένα θανατερό κι επικίνδυνο μυστικό που θα οδηγήσουν τον Σίμο σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό θέτοντας τη ζωή του – και όχι μόνο – σε κίνδυνο.
Καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς του δαίμονες και τα βαθιά του σκοτάδια όσο οι μνήμες του παρελθόντος ξυπνάνε σε κάθε του βήμα, ανακαλύπτει ότι τα σκοτάδια και οι δαίμονες στην Αδέρα είναι πολύ πιο επικίνδυνα, απειλητικά και πέρα από κάθε λογική…
Κι όσο το χιόνι πέφτει βαρύ πάνω από το μυστηριώδες χωριό, τόσο ο Σίμος εγκλωβίζεται σε αυτό και τους παράξενους κατοίκους του, μην μπορώντας να διαφύγει με κανέναν τρόπο, βυθιζόμενος όλο και περισσότερο στα δίχτυα μιας ανατριχιαστικής υπόθεσης που θα τον φέρει σε αδιέξοδο.
