Η νέα animated μεταφορά της DC έχει αρκετές αλλαγές σε σχέση με το κόμικ στο οποίο βασίστηκε χωρίς όμως να αλλάζει τον πυρήνα της ιστορίας.
Ό,τι δεν κατάφερε να κάνει το μεγαλεπήβολο κινηματογραφικό σύμπαν της DC, το έχει καταφέρει εδώ και χρόνια το αντίστοιχο animated. Είτε πρόκειται για ταινίες που αποτελούν κομμάτια μιας ενιαίας ιστορίας, είτε για αυτοτελείς μεταφορές των πιο γνωστών της τίτλων, η DC φαίνεται ότι έχει βρει τον σωστό τρόπο για την αποτύπωση των χάρτινων περιπετειών της, μέσω του πιο στενού συγγενή των κόμιξ, το animation. Η ελευθερία που παρέχει το μέσο, σε συνδυασμό με την υπογραφή ταλαντούχων δημιουργών, έχει εδραιώσει την DC πρωταγωνίστρια στον χώρο του animation, με κάποιες πραγματικά αριστουργηματικές μεταφορές και άλλες όχι τόσο, ωστόσο πάντα ενδιαφέρουσες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η DC μεταφέρει μία από τις πιο πολυπλοκές υπερηρωικές της ιστορίες στην μικρή οθόνη. Το ”The Dark Knight Returns” ήταν μια απόλυτα επιτυχημένη μεταφορά της θρυλικής ιστορίας του Frank Miller, το ”Killing Joke” δυστυχώς δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ενώ τα ”Justice League: Gods and Monsters” και ”Flashpoint Paradox” ήταν δύο εξαιρετικά εμπευσμένες animation μετάφορες και έδειχναν τις προθέσεις της DC να διαβεί πιο τολμηρά μονοπάτια. Το ”Red Son” αποτελεί την κορύφωση της τολμηρής αυτής διάθεσης της DC.
Το ομώνυμο κόμικ του Mark Millar (Kick-Ass) αποτελεί ίσως την πιο διάσημη εναλλακτική υπερηρωική ιστορία που έχει τυπωθεί. Η κεντρική ιδέα είναι απλή αλλά εξαιρετικά ιντριγκαδόρικη. Τι θα συνέβαινε αν το διαστημόπλοιο που μετέφερε τον Superman, αντί για το Κάνσας, προσγειωνόταν στην Σοβιετική Ένωση; Πως θα διαμορφώνοταν ο κόσμος αν το ισχυρότερο ον του πλανήτη δρούσε υπό τις εντολές του κομμουνιστικού καθεστώτος; Ο Millar καταπιάνεται με όλα αυτά τα ερωτήματα, στήνει μια εναλλακτική πραγματικότητα και βάζει μέσα όλους τους διάσημους χαρακτήρες της DC, παραλλαγμένους από την εμφάνιση του ”κόκκινου” Superman.
Έτσι έχουμε μία Wonder Woman σύμμαχο του Superman και των σοβιετικών ιδεωδών του, έναν Luthor μεγαλομανή και εθνικό εχθρό του Superman, μία Lois Lane η οποία παραμένει δυναμική δημοσιογράφος με την καρδιά της να ανήκει στον Luthor, έναν επαναστάτη-τρομοκράτη Batman πολύ κοντά στα πρότυπα του V από το ”V for Vendetta” και έναν Hal Jordan εντολοδόχο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, υπό την επιρροή του Luthor.
Ο Superman από την άλλη είναι ο ήρωας που όλοι γνωρίζουμε, εμποτισμένος όμως από την Σοβιετική ηθική. Όπως ο υπόλοιπος σοβιετικός λαός, είναι προσκείμενος στον Στάλιν, τον οποίο θαυμάζει, και λειτουργεί ως το σύμβολο της εργατικής τάξης, με σκοπό να εμπνεύσει όλη την ανθρωπότητα με τα κομμουνιστικά ιδεώδη. Η πίστη του στον κομμουνισμό θα τον οδηγήσει και σε μερικές αμφιλεγόμενες αποφάσεις, μετατρέποντας τον σταδιακά σε έναν δικτάτορα, χωρίς ποτέ όμως να διαβρωθεί οριστικά το ήθος του που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους υπερήρωες.
Ο Sam Liu που έχει αναλάβει τις τελευταίες animated ταινίες της DC, μεταξύ των οποίων και την κακή μεταφορά του ”Killing Joke”, διατηρεί τον κορμό της ιστορίας του Millar, προχωρώντας σε μικρές αλλαγές που όμως δεν αλλάζουν τον πυρήνα του κόμικ. Στην δικιά του μεταφορά ο Superman δεν διστάζει να σκοτώσει, το όριτζιν του Σοβιετικού Batman είναι εντελώς διαφορετικό, με τον Σκοτεινό Ιππότη να είναι περισσότερο villain παρά αντιήρωας και ο Luthor μετατρέπεται σε μια περισσότερο ηρωική φίγουρα, αποβάλλοντας εντελώς την μοχθηρία που έχει στο κόμικ.
Το έντονο πολιτικό στοιχείο που πλαισιώνει την αρχική πηγή, υπάρχει και εδώ, μόνο που η προσέγγιση είναι λιγότερο αντικειμενική απ’ ό,τι στο κόμικ. Η πλευρά της Αμερικής παρ’ ότι δεν γλιτώνει την κριτική, είναι σαφώς πιο εξιδανικευμένη από την αντίστοιχη των Σοβιετικών, ευτυχώς χωρίς να πέφτει στην παγίδα του ακραίου αντικομμουνισμού. Όχι ότι περιμέναμε βέβαια κάτι παραπάνω από μια υπερηρωική ιστορία που δεν ανήκει στον Alan Moore.
Το ”Red Son” μπορει να συνοψιστεί ως η ενσάρκωση της περίφημης ρήσης του Harvey Dent στο The Dark Knight: ”You either die a hero or you live long enough to see yourself become the villain”. Ο Superman πέφτει στην παγίδα της απόλυτης εξουσίας και χάνει σταδιακά το κομμάτι του που τον καθιστά ηρωικό. Η αληθινή μάχη που δίνει δεν είναι για την επικράτηση του στον κόσμο και αντιπάλους του. Είναι για να καταφέρει να διατηρήσει τον εαυτό του αλώβητο από τις συνθήκες γύρω του και να μείνει πιστός στην αλήθεια, την δικαιοσύνη και στον αμερικάνικο (ή σοβιετικό) τρόπο.
Παρά τις ατέλειές της, η animation μεταφορά του Σοβιετικού Superman αξίζει τον κόπο. Σε αυτό βοηθάει σημαντικά και η αισθητική του αγαπημένου Bruce Timm (Batman: The Animated Series), με το χαρακτηριστικό animation του να ενισχύει το τελικό αποτέλεσμα. Για όσους δεν έχουν διαβάσει το κόμικ του Mark Millar, η animated μεταφορά αποτελεί μια καλή εναλλακτική για να έρθουν σε επαφή με μία από τις πιο ξεχωριστές ιστορίες του Ανθρώπου από Ατσάλι.
