Η αξιαγάπητη νεόνυμφη Grace (Samara Weaving) θα περάσει μια ιδιαίτερη δοκιμασία προκειμένου να την αποδεχτούν τα πεθερικά της. Το κείμενο δεν περιέχει spoilers, έχει μόνο πληροφορίες από το τρέιλερ. Όπως αποκαλύπτεται και στο τρέιλερ λοιπόν, είναι παράδοση στην οικογένεια των Le Domas (ζάμπλουτοι κατασκευαστές επιτραπέζιων) μετά από κάθε γάμο, το νέο μέλος στο σόι να τραβάει μια κάρτα που υποδεικνύει το παιχνίδι της βραδιάς.
Η Grace καταλήγει με το Κρυφτό, που όμως δεν έχει τους κανόνες που θυμάσαι από το προαύλιο, τοποθετώντας την ταινία στο ”hide & seek” υποείδος του τρόμου. Η νύφη τρέχει, οι συγγενείς αρματώνονται και η υπόθεση αρχίζει. Το φουσκωτό νυφικό της Grace, τα τακούνια της και τα ποτηράκια που κατέβασε μετά τους όρκους, την καθιστούν αρχικά το πιο εύκολο θύμα στον κόσμο. Αλλά η χαρακτήρας προσαρμόζεται, επιμένει κι η ηθοποιός πετυχαίνει μια τόσο ανθρώπινη και αστεία ερμηνεία που το μέλλον της θα πρέπει να είναι γεμάτο πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Πριν τα πράγματα πάρουν την κάτω βόλτα, η Grace προσπαθεί πολύ να χωρέσει σε αυτή την εκκεντρική οικογένεια της ελίτ του 1%. Είναι ξεκάθαρο ότι παντρεύεται από έρωτα και νιώθει αμήχανα απέναντι στην ιδέα των ιδιωτικών τζετ και της υπηρεσίας με μπάτλερ. Όλοι στο υπηρετικό προσωπικό τη βλέπουν καχύποπτα σαν μία παρακατιανή που κατάφερε να επιτύχει την κοινωνική κινητικότητα που αποζητούσαν οι ίδιοι. Τα πρόσωπα της οικογένειας έχουν ποικίλες απόψεις για τη Grace: τη θεωρούν χρυσοθήρα, φτωχόπαιδο με καλή καρδιά, πλήγμα στην παράδοση όπου οι πλούσιοι πάνε με πλούσιους, σέξι πειρασμό. Ο καθένας τους όμως με τη συμπεριφορά του δείχνει να την αντιμετωπίζει σαν κάτι άλλο, μια ύπαρξη που δεν ανήκει στο χώρο τους.
Όταν το κρυφτό αρχίζει για τα καλά, βλέπουμε το πώς οι περισσότεροι πλούσιοι της ταινίας δικαιολογούν εύκολα τις αιματηρές παραδόσεις τους, δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να σκοτώσουν αρκεί να πάρουν αυτό που θέλουν και βλέπουν τους εαυτούς τους ως υπεράνω κριτικής. Η Grace έχει στιγμές που τους ικετεύει για τη ζωή της αλλά θα ανακαλύψει με τον χειρότερο τρόπο ότι…
Παρότι το σπίτι είναι ένα τεράστιο αρχοντικό με πολλά στρέμματα αυλής και στάβλους, οι σκηνοθέτες (Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett) επιτυγχάνουν μια διαρκή αίσθηση κλειστοφοβίας, καθώς η Grace βρίσκεται να κρατάει την ανάσα της σε μικροσκοπικούς χώρους, κι εμείς μαζί της. Κάποιες σεναριακές ευκολίες συγχωρούνται λόγω του γρήγορου ρυθμού, της σύνδεσης με τη χαρακτήρα αλλά και των απολαυστικών κακών. Κάθε ένας από αυτούς έχει τα δικά του κίνητρα να φέρει το παιχνίδι στο τέλος του, αποφεύγοντας εκείνη την αίσθηση ομοιομορφίας που βγάζουν καμιά φορά τέτοιες ταινίες.
Ο πατριάρχης της οικογένειας Tony (Henry Czerny, από τα «Αιχμηρά Αντικείμενα») χωράει και τρόμο και κωμωδία στον ίδιο ρόλο. Η Andie MacDowell παίζει εκείνη την πεθερά που μόλις τη γνωρίζεις σε αγκαλιάζει αλλά διακριτικά σου λέει ότι ευτυχώς που καπάρωσες τον κανακάρη της, αλλιώς πού θα κατέληγες, φτωχό μου κορίτσι; Από την άλλη ο Adam Brody που παίζει τον αλκοολικό αδερφό του γαμπρού, έβαλε άλλη μια ταινία στο βιογραφικό του που αντηχεί το φεμινισμό του Jennifer’s Body. Όσο για το γαμπρό (Mark O‘Brien) δε θα πω πολλά για να μη σποιλάρω. Ξέρουμε όμως από νωρίς, κι από το τρέιλερ, ότι γνώριζε για αυτή την παράδοση αλλά ήλπιζε να μη φτάσουν εκεί τα πράγματα. Κατά τη γνώμη μου όταν μαθαίνεις ότι ο σύζυγος ήξερε ότι η οικογένειά του παίζει να σε κυνηγήσει με τσεκούρια κάποια στιγμή και απλά αισιοδοξούσε ότι δε θα συμβεί κάτι τέτοιο, τον κερνάς μια πάστα και σχολάει ο γάμος.
Η κριτική των πλουσίων είναι ξεκάθαρη και πετυχημένη. Το κοινό της ταινίας έχει κάθε δικαίωμα να γελάσει με τους κακούς και να πάρει το μέρος της ηρωίδας, που είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Αμερική η ταινία καθίσταται συμβολική των καιρών της. Το πλαίσιο της ταινίας αφήνει χώρο για να σχολιαστεί και η οπλοκατοχή, ένα ατελείωτο θέμα στην Αμερική, με τον NRA να οπλίζει οποιονδήποτε χάριν του κέρδους στέλνοντας προσευχές μετά από κάθε mass shooting. Τα όπλα αντί να εγγυώνται ασφάλεια, αποτελούν πρόσθετο ρίσκο για τους ιδιοκτήτες τους.
Γενικά αυτή η ταινία είναι ό,τι πρέπει για σινεμά, ακόμη κι αν τις πιο αιματηρές στιγμές τις παρακολουθήσετε ανάμεσα από τα δάχτυλά σας. Θα γελάσετε, θα τρομάξετε, και θα έχετε άπειρο υλικό για κουβέντα την επόμενη μέρα.
