Ένας υπερβολικά μυώδης τύπος που κουβαλάει ένα όπλο μεγαλύτερο και από τον ίδιο και αποδεκατίζει μόνος του ολόκληρες εχθρικές στρατιές. Το λόμπι της οπλοκατοχής έτριβε τα χέρια του κάθε φορά που έβγαινε ταινία με το όνομα του στην λεζάντα. Η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον γνωρίζει, καθώς μεγάλωσε σε μια εποχή που οι βίαιοι ήρωες πωλούνταν σωρηδόν σε μικρά παιδιά που φαντασιώνονταν να γίνουν σαν αυτόν. Η φιγούρα του John Rambo κατέχει ξεχωριστή θέση στην ποπ κουλτούρα. Ο δεύτερος διασημότερος χαρακτήρας που έχει υποδυθεί ο Sylvester Stalone έχει χαραχτεί στις συνειδήσεις μας ως ο απόλυτος εκφραστής της ριγκανικής προπαγάνδας των 80ς σε σημείο που να ξεπερνάει τα όρια του γελοίου. Οι ρίζες όμως του ήρωα κάθε άλλο παρά προπαγανδιστικές ήταν. Και ευτυχώς θα υπάρχει πάντα η πρώτη ταινία του για να μας το υπενθυμίζει.
Στο «Rambo: First Blood», ο Rambo, ένας βετεράνος του Βιετνάμ, μέλος μιας σκληροτράχηλης ομάδας που αναλάμβανε τις πιο ριψοκίνδυνες αποστολές κατά την διάρκεια του πολέμου, έχει επιστρέψει στην πατρίδα του, αλλά η επανένταξη του στην κοινωνία δεν είναι καθόλου εύκολη. Έχοντας επαφή μόνο με τα μέλη της πρώην ομάδας του, πάει να βρει τον μοναδικό φίλο που του έχει απομείνει. Καθώς καταφτάνει στο σπίτι του, θα μάθει ότι πέθανε από καρκίνο, καθιστώντας τον πλέον ως τον μόνο επιζών από την στρατιωτική παρέα του. Συγκλονισμένος από το γεγονός, καταλήγει σε μια ήσυχη επαρχιακή πόλη αλλά θα βρεθεί στο στόχαστρο του τοπικού σερίφη, ο οποίος δεν θέλει την παρουσία του στο μέρος. Ο Rambo δεν δέχεται την εχθρική αντιμετώπιση και καταλήγει στις τοπικές φυλακές. Εκεί θα βασανιστεί και οι μνήμες από την περίοδο της αιχμαλωσίας του στο Βιετνάμ τον ωθούν στα άκρα. Όταν καταφέρνει να αποδράσει θα ξεκινήσει ένα λυσσαλέο ανθρωποκυνηγητό εναντίον του, αλλά σύντομα οι ρόλοι θα αντιστραφούν και οι αστυνομικοί από θύτες θα γίνουν θηράματα του ικανότατου κυνηγού.
Σε αντίθεση με την εικόνα που τον έχουμε ταυτίσει, η πρώτη ταινία του Rambo δεν είναι άλλη μία υπερβίαιη περιπέτεια με ιδρωμένους κοιλιακούς, ατελείωτες σφαίρες και μπόλικο αίμα. Ο χαρακτήρας του δεν έχει καμία σχέση με τον macho Αμερικάνο ήρωα που είδαμε στα sequels. Για την ακρίβεια πρόκειται για ένα πληγωμένο ήρωα πολέμου με μετατραυματικό σύνδρομο και δυσκολία προσαρμογής σε ειρηνικό περιβάλλον. Ένα λαβωμένο θηρίο με την ικανότητα να επιβιώνει στις πιο αντίξοες συνθήκες αλλά ανίκανο να κρατήσει μια δουλειά σε συνεργείο αυτοκινήτων. Ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε η αμερικάνικη κυβέρνηση για τις ιμπεριαλιστικές της πολιτικές και στην συνέχεια τον παραγκωνίσε, καθώς δεν τον χρειαζόταν άλλο.
Το «First Blood» βασίστηκε στο βιβλίο του David Morrell με τον ίδιο τίτλο, το οποίο αποτελούσε μια κριτική ματιά στον πόλεμο του Βιετνάμ και στην αντιμετώπιση του κράτους προς τους Αμερικανούς βετεράνους. Στο βιβλίο βέβαια, ο Rambo κάθε άλλο παρά ηρωικός είναι, σφαγιάζοντας αδιάκριτα τους επαρχιώτες αστυνομικούς που τόλμησαν να του επιβληθούν. Ο Stallone άλλαξε το σενάριο, κάνοντας τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα πιο προσιτό στο κινηματογραφικό κοινό, γεγονός που οδήγησε στην επιτυχία της ταινίας αλλά και στην μετέπειτα διαστρεβλωτική απεικόνισή του.
To 1982, έτος κυκλοφορίας της ταινίας, οι μνήμες από την ήττα του αμερικάνικου στρατού στο Βιετνάμ ήταν ακόμα νωπές. Το Hollywood είχε περάσει ήδη την πιο προοδευτική του περίοδο, στην οποία το αντιπολεμικό κίνημα των 60ς είχε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο. Στην αρχή των 80ς μια πιο συντηρητική περίοδος ξεκίναγε και ο Rambo αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Χωρίς να πρόκειται για προπαγάνδα, είναι σαφής η πατριωτική στάση της ταινίας από μια πιο φιλελεύθερη σκοπιά. Ότι δηλαδή κάνει το σινεμά του Clint Eastwood αλλά από έναν σαφέστερα κατώτερο δημιουργικά σκηνοθέτη.
Αν βγάλουμε όμως την πολιτική οπτική, το First Blood είναι μία αγωνιώδης περιπέτεια, με σκηνές δράσης που ακόμα και στις μέρες μας δεν έχουν παλιώσει, όπως αυτή. Ο Stallone εκμεταλλεύεται περίφημα τα σωματικά του προσόντα, βγάζοντας μια άψογη φυσική ερμηνεία και δίνει στον Rambo αυτό ακριβώς που χρειάζεται αλλά καταφέρνει να βγάλει και συναίσθημα στην σκηνή του ξεσπάσματος του στο φινάλε. Η αλήθεια είναι ότι ο Sly είχε ένα σπάνιο ταλέντο να γίνεται ένα με τους χαρακτήρες που υποδυόταν και ο Rambo αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα (μετά φυσικά από τον εμβληματικό Rocky Balboa). Και οι υπόλοιποι χαρακτήρες όμως υποστηρίζουν το τελικό αποτέλεσμα με τον σερίφη του Brian Dennehy να αποτελεί το ιδανικό αντίβαρο στην ήρεμη δύναμη του Rambo, δίνοντας το απαραίτητο βάθος στην μεταξύ τους σύγκρουση. Όλοι αυτοί οι παράγοντες καθιστούν την πρώτη ταινία του Rambo στις σοβαρές action ταινίες και δεν είναι καθόλου τυχαία η ανάδειξη της σε κλασσική.
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους με τον Rambo να μετατρέπεται σε ένα ψυχροπολεμικό εργαλείο της αμερικάνικης προπαγάνδας, κατατροπώνοντας μαζικές στρατιές ”κακών” Σοβιετικών και Βιετναμέζων, βοηθώντας μάλιστα και τους Μουτζαχεντίν στον πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, σε μια από τις πιο ειρωνικές στιγμές που αποτύπωσε το Hollywood στο πανί. Στο Rambo 4, ο Stallone προσπαθεί να επιστρέψει στις ρίζες του αλλά δεν αποτάσσει ποτέ τα χαρακτηριστικά που απέκτησε στην πορεία, με το αποτέλεσμα να είναι άνισο αλλά ταυτόχρονα απολαυστικό. Το Last Blood θα είναι (λογικά) η τελευταία εμφάνιση του χαρακτήρα και ίσως ο Sly να ετοιμάζει κάτι που δεν περιμένουμε, όπως είδαμε στα πρόσφατα «Creed». Το πιθανότερο βέβαια είναι να έχουμε άλλη μία ένοχη απόλαυση με μπόλικο αίμα και βία. Όχι ότι μας χαλάει ιδιαίτερα.
