10 ξεχασμένες sci-fi ταινίες των 90ς που αξίζει να δεις

Σε ένα δυστοπικό μέλλον απαγορεύεται στους ανθρώπους να κάνουν παραπάνω από ένα παιδί. Η ποινή γι’ αυτούς που δεν υπακούν είναι ο εγκλεισμός σε μία φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου όλοι οι κρατούμενοι φέρουν ένα τσιπ παρακολούθησης στο σώμα τους, ώστε να μην αποδράσουν ποτέ. Όταν ένας πρώην στρατιωτικός και η γυναίκα του περιμένουν το δεύτερο παιδί τους, συλλαμβάνονται και καταλήγουν στην φυλακή και η απόδρασή τους είναι η μόνη λύση.

Ο Christophe Lambert (Highlander) πρωταγωνιστεί σε αυτή την sci-fi περιπέτεια, η οποία δεν εκτιμήθηκε από τους κριτικούς τότε, αλλά τα πήγε καλά στο box-office και απέκτησε ένα κακό sequel το 2000. Το περιεχόμενό του είχε πολλές προοπτικές για ένα σοβαρό δυστοπικό sci-fi έργο αλλά τελικά επικεντρώνεται στο στοιχείο της περιπέτειας, υποβαθμίζοντας την θεματική του για χάρη της δράσης. Από την άλλη βέβαια πρόκειται για ένα άκρως ψυχαγωγικό φιλμ και μία τίμια προσθήκη στο sci-fi σινεμά των 90ς.

Σε έναν ρημαγμένο από τον πόλεμο πλανήτη, οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει μηχανές για να εξουδετερώσουν τους εχθρούς τους. Όταν ένας στρατιωτικός καταφτάνει στον πλανήτη για να διαπραγματευτεί για ειρήνη, θα συνειδητοποιήσει ότι οι μηχανές που είχαν φτιάξει για να τους προστατεύσουν, έχουν στραφεί εναντίον τους.

Βασισμένο σε ένα μικρό διήγημα του Φίλιπ Ντικ με τίτλο ”The Second Variety” και σενάριο του Dan O’Bannon (Alien), το ”Screamers” είχε όλα τις βάσεις για μία δυνατή sci-fi ταινία. Τελικά δεν τα πήγε καλά ούτε εμπορικά, ούτε καλλιτεχνικά, παρ’ όλα αυτά διατηρεί μία cult γοητεία που αξίζει την θέαση. Αν αγαπάτε τις cult ταινίες των 90ς, το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Ο Τζόνι είναι ένας μεταφορέας δεδομένων που εισάγει δεδομένα στον εγκέφαλό του για λογαριασμό πολυεθνικών με αποτέλεσμα να χάνει κομμάτι των αναμνήσεών του. Όταν του ανατίθεται να μεταφέρει δεδομένα μεγαλύτερου όγκου απ’ όσο μπορεί να αντέξει, θα βρεθεί στο στόχαστρο της Γιακούζα και θα μπλέξει σε ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό.

Οκ, όσοι το θυμάστε, ας το πούμε. Το Johnny Mnemonic δεν είναι καλή ταινία. Αν και βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γουίλιαμ Γκίμπσον, δυστυχώς πρόκειται για μία εντελώς αδέξια κινηματογραφική μεταφορά. Αρχικά προορισμένη για μία μικρότερης κλίμακας ταινία, τελικά κατέληξε να γυριστεί ως μπλοκμπάστερ και οι προοπτικές του χάθηκαν για χάρη του εύκολου κέρδους. Κερδίζει πόντους όμως χάρη στην υπέροχη cyberpunk αισθητική του και την εμφάνιση του Κιάνου Ριβς που αποτέλεσε πρόδρομο για τον ρόλο του Νίο στο Matrix.

Σε ένα εναλλακτικό 1999 ένας πρώην μπάτσος κατέχει ένα μηχάνημα, το οποίο καταγράφει μνήμες ανθρώπων και παράνομα περιστατικά και ο καθένας μπορεί να τις βιώσει σαν δικές του αναμνήσεις. Όταν βρίσκεται στην κατοχή του η καταγραφή μιας βίαιης δολοφονίας, θα ανακαλύψει μια συνωμοσία, από την οποία πρέπει να προστατέψει τα αγαπημένα του πρόσωπα αλλά και τον ίδιο.

Το ”Strange Days” είναι μια άδικα παραγνωρισμένη ταινία των 90ς. Αν και είχε ένα δυνατό μπάτζετ, την Κάθριν Μπίγκελοου πίσω από την κάμερα και ένα εξαιρετικό καστ, η ταινία αποτέλεσε μία από τις πιο ηχηρές εμπορικές αποτυχίες της δεκαετίας. Στον πυρήνα της πρόκειται για ιστορία αγάπης, σε ένα πλαίσιο έντονα επηρεασμένο από την πολυτάραχη εξέγερση του Λος Άντζελες το 1992. Ένα ξεκάθαρα υποτιμημένο έργο που σήμερα ίσως να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ένας αστρονόμος έρχεται σε επαφή με εξωγήινη ζωή αλλά στην πορεία ανακαλύπτει ότι οι εξωγήινοι κατέχουν ένα μυστικό και θα κάνουν τα πάντα για να τον αποτρέψουν να μάθει την αλήθεια.

Το ”The Arrival” κυκλοφόρησε την περίοδο της εξωγήινης μανίας που κατέκλυσε την ποπ κουλτούρα. Το περίφημο βίντεο της αυτοψίας ενός εξωγήινου πτώματος είχε διεγείρει την φαντασία του κόσμου και φυσικά το Hollywood εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση. Η ταινία είχε ανάμεικτες κριτικές και πήγε μέτρια στο box-office, καθώς προβλήθηκε την ίδια περίοδο με το πολυδιαφημισμένο ”Independence Day”. Παρ’ όλα αυτά η εναλλακτική απεικόνιση της εξωγήινης εισβολής είναι ευρηματική και ο Τσάρλι Σιν δίνει μία τίμια ερμηνεία σε μια ταινία που χαντακώθηκε άδικα αλλά τουλάχιστον κέρδισε το απαραίτητο cult στάτους.

Ένα διαστημόπλοιο διάσωσης ανακαλύπτει ένα διαστημόπλοιο, το οποίο επέστρεψε από μαύρη τρύπα χωρίς κανένα ίχνος ζωής αλλά με πολλά σκοτεινά μυστικά.

Εδώ μιλάμε για cult αριστούργημα. Μία από τις καλύτερες sci-fi/horror ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας, το ”Event Horizon” είναι πλέον πιο αναγνωρισμένο από ποτέ αλλά πρέπει να το γνωρίσει περισσότερος κόσμος. Ένα ιδανικό μείγμα του ”Solaris” του Ταρκόφσκι, με μπόλικες πινελιές υπαρξιακού τρόμου, από το ”Alien” ως το ”Hellraiser”, και σκηνές που στοιχειώνουν ακόμα. Must-see για τους λάτρεις του sci-fi.

Πέντε άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι ξυπνάνε σε ένα μυστήριο μέρος, χωρίς να γνωρίζουν γιατί. Καθώς προσπαθούν να αποδράσουν, συνειδητοποιούν ότι το μέρος αυτό είναι γεμάτο θανάσιμες παγίδες και η διαφυγή τους θα έχει δυσάρεστες συνέπειες.

Αυτό το ανεξάρτητο sci-fi διαμαντάκι είχε προκαλέσει αίσθηση την περίοδο που βγήκε και το άξιζε με το παραπάνω. Γεμάτο αγωνία, ένταση και πρωτότυπους φόνους, το ”Cube” αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν χρειάζεσαι μεγάλο μπάτζετ για να φτιάξεις καλό sci-fi. Όπως ήταν αναμενόμενο, ακολούθησαν δύο κατώτερα sequels και πριν δύο χρόνια είχαν κυκλοφορήσει φήμες για remake χωρίς να γνωρίζουμε κάτι νεότερο.

Ένας άντρας ξυπνάει με αμνησία και βρίσκεται κατηγορούμενος για φόνο. Στην πορεία βρίσκεται κυνηγήμενος από μυστήριες φιγούρες ενώ του επανέρχονται μνήμες από μια ζωή που δεν θυμάται.

Το neo-noir sci-fi διαμάντι του Άλεξ Πρόγιας (The Crow) είναι ξεκάθαρα η πιο υποτιμημένη ταινία της λίστας. Μια ταινία πολύ μπροστά από την εποχή της που για κάποιο λόγο δεν πήρε ποτέ την αναγνωρισιμότητα που της άξιζε. Ένα Matrix πριν το ”Matrix”, το οποίο δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακό αλλά ήταν εξίσου ποιοτικό. Όσοι το έχετε δει γνωρίζετε την αξία του, όσοι δεν το έχετε δει επιβάλλεται να το δείτε.

Ένας προγραμματιστής, υπεύθυνος για την δημιουργία ενός ψηφιακού κόσμου, βρίσκεται ύποπτος για τον μυστηριώδη φόνο του συναδέλφου και μέντορά του. Όσο ψάχνει απαντήσεις όμως, τόσο πιο μπλεγμένος βρίσκεται ανάμεσα στον πραγματικό και τον ψηφιακό κόσμο.

Άλλο ένα δείγμα neo-noir sci-fi, σαφώς υποδεέστερο του ”Dark City”. Η σκοτεινή αισθητική της ταινίας και η νουάρ ατμόσφαιρα κινούν το ενδιαφέρον αλλά η ελαττωματική αφήγηση και ένα plot twist που καταλαβαίνεις από την αρχή δυστυχώς δεν βοήθησαν στην επιτυχία της ταινίας. Βλέπεται ευχάριστα πάντως.

Μία δημιουργός βιντεοπαιχνιδιών παρουσιάζει ένα επαναστατικό virtual reality βιντεοπαιχνίδι αλλά βρίσκεται στο στόχαστρο μιας οργάνωσης φανατικών. Κατά την απόπειρα δολοφονίας της, ξεφεύγει παρέα με έναν νεαρό πρακτικάριο και προσπαθεί να ανακαλύψει αν το έργο της καταστράφηκε.

Λίστα με sci-fi χωρίς Κρόνενμπεργκ δεν γίνεται και το 1999 ο εκκεντρικός σκηνοθέτης βγάζει άλλο ένα διαμάντι της φιλμογραφίας του. Ο εθισμός στον ψηφιακό κόσμο βρίσκεται πάλι στο επίκεντρο του Κρόνενμπεργκ, εξελίσσοντας την θεματική του ”Videodrome” και φυσικά δεν λείπει το body-horror στοιχείο σε μία δύσπεπτη αλλά δυνατή ταινία, η οποία δυστυχώς δεν μνημονεύεται όσο οι ταινίες του στα 80ς.