Όποιος αποκαλεί τον εαυτό του ”nerd” δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει δεθεί με το εμβληματικό cyborg που ερμήνευσε τόσο ιδανικά ο Arnold Schwarzenegger. Σε μια εποχή όπου το πιο φωτεινό Star Wars είχε μόλις τελειώσει αφήνοντας για πάντα το στίγμα του στο sci-fi σινεμά, ο James Cameron εμφανίστηκε από το πουθενά με μία νέα πιο σκοτεινή sci-fi εποποιία, φλερτάροντας έντονα με το είδος του horror. Επηρεασμένος από το Halloween του John Carpenter, πήρε το concept ενός επεισοδίου της σειράς sci-fi ανθολογίας ”The Outer Limits” και δημιούργησε το απόλυτο χρονικό παράδοξο μέσα από βία, εκρήξεις και μεταλλικούς σκελετούς.
Τίποτα όμως δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχε η φιγούρα του Mister Olympia, του τυπά που ενσάρκωσε τον Conan μόλις δυο χρόνια πριν. Αρχικά προορισμένος για τον ρόλο του ήρωα, Kyle Reese, ο Scwarzenegger πείστηκε τελικά από τον Cameron να ερμηνεύσει το φονικό cyborg και παρά τους δισταγμούς του, η απόφαση αυτή έμελλε να αποτελέσει το εισιτήριο του για την καταξίωση στο Hollywood (και αργότερα για την πολιτική του σταδιοδρομία). Έτσι εγένετο ο Εξολοθρευτής, ο οποίος εδώ και τρεις δεκαετίες απολαμβάνει την δικιά του ξεχωριστή θέση στην ποπ κουλτούρα.
Σε αντίθεση όμως με τα περισσότερα κινηματογραφικά franchises η σειρά ταινιών του Εξολοθρευτή έχει πάρει την κάτω βόλτα εδώ και πολλά χρόνια. Έπειτα από το αριστουργηματικό Terminator 2, τα υπόλοιπα sequels είναι στην καλύτερη μέτρια και μάταιες προσπάθειες της αναβίωσης των δύο πρώτων ταινιών. Ακόμα όμως και έτσι, το όνομα του Terminator εξακολουθεί να κινεί το ενδιαφέρον των nerds του κόσμου, οι οποίοι περιμένουν την στιγμή που το franchise θα επανέλθει στις δόξες του.
6. Terminator: Dark Fate
Εκεί που πιστεύαμε ότι το franchise δεν γινόταν να πέσει πιο χαμηλά, ήρθε η τελευταία ταινία της σειράς να αποτελειώσει ό,τι ελπίδες είχαμε. Στο Dark Fate έχουμε την επιστροφή του Cameron σε ρόλο παραγωγού και τον Tim Miller (Deadpool) στην σκηνοθεσία. Η ιστορία αναιρεί όλα τα sequels μετά το T2 και η εμβληματική Linda Hamilton υποδύεται μία γερασμένη αλλά ακόμα badass Sarah Connor. Τελικά είχαμε να κάνουμε όχι απλά με ένα κακό sequel αλλά με μία ύβρη προς τις πρώτες ταινίες, πηγαίνοντας την ιστορία σε νέα μονοπάτια που δεν ενδιέφεραν κανέναν. Η εμφάνιση του Schwarzenegger είναι χειρότερη ακόμα και από το CGI cameo του στο Terminator: Salvation και οι νέοι χαρακτήρες, όσο κι αν προσπαθούν, δεν καταφέρνουν να μας πείσουν να τους ακολουθήσουμε. Ύστερα από τέσσερις αποτυχημένες ταινίες (μετά τις δύο πρώτες), το Terminator: Dark Fate καταλήγει να είναι το πιο τρανό επιχείρημα υπέρ του οριστικού τέλους του franchise.
5. Terminator 3: Rise of the Machines
Το δεύτερο μέρος έκλεισε την ιστορία που είχε ξεκινήσει από την πρώτη ταινία, με την Sarah Connor να γλιτώνει τον γιο της από τα χέρια του T-1000, χάρη στην βοήθεια του – προστάτη αυτή την φορά – Τ-100. Η πράξη αυτή οδήγησε στην δημιουργία ενός μέλλοντος χώρις την παρουσία του Skynet και έδωσε ένα οριστικό τέλος στην αφήγηση του πρώτου μέρους. Επειδή όμως τα λεφτά είναι πολλά, η Paramount δεν ήταν διατεθειμμένη να αφήσει έτσι το franchise, πίεζοντας έντονα για ένα τρίτο μέρος, αυτή την φορά χωρίς την συμμετοχή του ”μπαμπά” Cameron.
Έτσι λοιπόν ήρθε το Terminator 3, το οποίο χωρίς πολλά πολλά μας εξηγεί ότι η ύπαρξη του Skynet είναι αναπόφευκτη για να μας δώσει μία από τα ίδια. Αυτή την φορά όμως δεν υπάρχει καμία έμπνευση, η παρουσία του Schwarzenegger αντί για δέος προκαλεί γέλιο, ο ώριμος πλέον John Connor δεν θυμίζει σε τίποτα έναν μελλοντικό ηγέτη και το αποτέλεσμα είναι ένα sequel που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Αξίζει μόνο για την ομολογουμένως πανέμορφη σκηνή του πυρηνικού ολοκαυτώματος.
4. Terminator: Genisys
Μετά τις αποτυχίες των Salvation και Rise of the Machines, οι παραγωγοί αποφάσισαν να περάσουν το franchise από την διαδικασία του reboot. Η ταινία παραχαράσσει τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, φτιάχνει μία εντελώς καινούργια ιστορία και εισάγει ένα plot twist που φρόντισε να σποϊλάρει από το trailer (κακιά συνήθεια των trailers όλων των ταινιών). Θα μπορούσε να ήταν ενδιαφέρον αλλά το κακό κάστινγκ και η άνευρη σκηνοθεσία είχαν ως αποτέλεσμα μία ταινία που την ξεχνάς με το που την είδες.
3. Terminator: Salvation
Η πρώτη ταινία της σειράς που διαδραματίζεται στο μέλλον και ίσως και η πιο υποτιμημένη. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν πρόκειται περί ταινιάρας αλλά κοιτώντας πίσω, δεν είναι και τόσο κακή όσο θεωρείται στις μέρες μας. Η αισθητική δεν θυμίζει σε τίποτα τις δύο πρώτες ταινίες, φέρνοντας πιο πολύ στο στυλ του ”Mad Max”, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μία φρέσκια οπτική, ξεφεύγοντας για λίγο από την επαναληψιμότητα που διακρίνει τα υπόλοιπα sequels.
Ενδιαφέρουσα η προσθήκη του Sam Worthington στον ρόλο του ανθρώπινου cyborg, Marcus Wright, ο Christian Bale προσπαθεί ως John Connor και βλέπουμε τα πρώτα βήματα ενός πιτσιρικά Kyle Reese στο πρόσωπο του αδικοχαμένου Anton Yelchin. Το Terminator: Salvation εισέπραξε άδικα παραπάνω μίσος απ’ όσο του άξιζε και είναι σίγουρα η πιο τίμια προσθήκη στο πολύπαθο franchise.
2. The Terminator
Τώρα μιλάμε σοβαρά. Ο άσημος James Cameron κάνει δυναμική είσοδο στο Hollywood χωρίς κάποιο στιβαρό μπάτζετ άλλα με ένα ιδιοφυές σενάριο. Ένα δολοφονικό ρομπότ και ένας στρατιώτης έρχονται από το μέλλον για να βρουν την Sarah Connor, μία καθημερινή γυναίκα, η οποία χωρίς να το γνωρίζει πρόκειται να φέρει στον κόσμο τον μελλοντικό ηγέτη της ανθρωπότητας στον αγώνα της ενάντια στις μηχανές. Το ρομπότ δεν θα σταματήσει πουθενά μέχρι να ολοκληρώσει τον σκοπό του και ο στρατιώτης είναι πρόθυμος να θυσιαστεί για το μέλλον της ανθρωπότητας απέναντι σε έναν ανίκητο εχθρό.
Σκοτεινό, βίαιο και τρομακτικό, το πρώτο Terminator συνδυάζει άψογα στοιχεία επιστημονική φαντασίας, δράσης και γνήσιου τρόμου, με τον Schwarzenegger να ταυτίζει για πάντα την επιβλητική φιγούρα του με τον Εξολοθρευτή. Το τρικ με την αντίστροφη γραμμικότητα του χρόνου πιάνει θεαματικά, η ταινία μπαίνει στο πάνθεον των sci-fi ταινιών και ένα νέο franchise γεννιέται.
1. Terminator 2: Judgement Day
Ίσως το απόλυτο χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ. Ο Cameron ως φτασμένος σκηνοθέτης πλέον, έχει στα χέρια του όλα τα υλικά που δεν είχε στην πρώτη ταινία και δημιουργεί τον ορισμό του ανώτερου sequel.
Αυτή την φορά διπλασιάζει τους εξολοθρευτές, με την διαφορά ότι ο Άρνι είναι πλέον προστάτης του μελλοντικού επαναστάτη John Connor και βάζει απέναντι του τον Τ-1000 του Robert Patrick, τον – με διαφορά – πιο απειλητικό villain της σειράς. Η Sarah Connor γίνεται η απόλυτη badass ηρωίδα και όλα τα πιτσιρίκια της εποχής ταυτίζονται με το μαλακιστήρι με την χρυσή καρδιά, John Connor. Οι ατάκες ”Hasta la vista baby” και ”I’ll be back” είναι πλέον θρυλικές, τα πρωτοποριακά ψηφιακά εφέ για την εποχή στέκουν άψογα μέχρι και σήμερα, οι σκηνές δράσης κόβουν την ανάσα και το συναισθηματικό δέσιμο του Connor με το ρομπότ-προστάτη του χαρίζει πολλές συγκινήσεις.
Το Terminator 2 θεωρείται επάξια ένα από τα καλύτερα sequels στην ιστορία του κινηματογράφου, ένα διαμάντι του action και sci-fi σινεμά και μία από τις καλύτερες ταινίες των 90ς. Και κρίνοντας από την μετέπειτα πορεία του franchise, η ιστορία έπρεπε να τελειώσει εκεί.
