Η νέα σειρά της Amazon χτίζει μια δυνατή ιστορία για να την καταστρέψει στο τέλος σε ένα κάκιστο φινάλε.
Δεν υπάρχει κάτι πιο εκνευριστικό από το να καθηλώνεσαι σε μία ιστορία, να έχεις αναπτύξει γνήσιο ενδιαφέρον για τους πρωταγωνιστές και στο τέλος να εισπράττεις μία τεράστια απογοήτευση. Αυτή δυστυχώς ήταν η περίπτωση της νέας σειράς της Amazon, η οποία προωθήθηκε με μεγάλες προσδοκίες, τις οποίες δυστυχώς δεν κατάφερε να εκπληρώσει.
Η ιστορία που αφηγείται είναι από μόνη της πόλος έλξης και σε συνδυασμό με τα βαριά oνόματα των Jordan Peele στην παραγωγή και Al Pacino στο καστ, οι πιθανότητες για σίγουρη επιτυχία ήταν αναμενόμενα υψηλές. Ειδικά ο βετεράνος ηθοποιός διανύει μετά από καιρό μία ανθηρή περίοδο, καθώς συμμετείχε σε δύο από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της χρονιάς που μας πέρασε, τα ”Once Upon A Time in Hollywood” και ”The Irishman”, οπότε η δεύτερη συμμετοχή του σε τηλεοπτική σειρά – η πρώτη ήταν το Angels in America – αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ο Jonah, ένας νεαρός Εβραίος που ζει σε μια φτωχογειτονιά της Νέας Υορκής, βγάζει τα προς το ζην σπρώχνοντας μικροποσότητες μαριχουάνας. Μεγαλώνει με την γιαγιά του, επιζώσα του Ολοκαυτώματος, η οποία προσπαθεί να τον βγάλει από τον κακό δρόμο και τον παροτρύνει να εκμεταλλευτεί το εύστροφο μυαλό του. Η ζωή του θα αλλάξει ξαφνικά όταν η γιαγιά του δολοφονείται μέσα στο σπίτι του από έναν μυστήριο τύπο. Καταρρακώμενος από το τραγικό συμβάν, θα βρει στήριξη σε έναν φίλο της γιαγιάς του, επίσης επιζώντα του Ολοκαυτώματος, και εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με μία συγκλονιστική αποκάλυψη. Η γιαγιά του αποτελούσε μέλος μιας μυστικής ομάδας που κυνηγούσε υψηλόβαθμα στελέχη των ναζί που είχαν βρει καταφύγιο στην Αμερική με την βοήθεια της αμερικάνικης κυβέρνησης. Ο ίδιος μπαίνει στην ομάδα για να εκδικηθεί την δολοφονία της γιαγιάς του, στην πορεία όμως θα μπλέξει σε μια συνωμοσία κολοσσιαίων διαστάσεων με οδυνηρές συνέπειες για όλο τον κόσμο.
Από την πρώτη στιγμή είναι ξεκάθαρη η ταραντινική προσέγγιση που διέπει την σειρά σε όλη την διάρκειά της. Η συνύπαρξη γραφικής εώς συνταρακτικής βίας με μπόλικη ποσότητα μαύρου χιούμορ δίνει έναν ποπ αέρα που από την μία δημιουργεί μία fun διάθεση, από την άλλη το ζήτημα που πραγματεύεται είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο για μια τέτοια αντιμετώπιση. Είναι πράγματι διασκεδαστικό το να βλέπεις Ναζί να πεθαίνουν με τους ίδιους τρόπους που σκότωναν αλλά από την αλλή η χρήση σόκιν στιγμών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεπερνάνε το μέτρο. Σίγουρα δεν είναι σειρά για ευαίσθητα στομάχια.
Επίσης τα ψευτοηθικά διλλήματα στην αντιμετώπιση των Ναζί κουράζουν από μια στιγμή και ύστερα. Σε μία σείρα που έχει ως κεντρικούς κακούς αδίστακτους Ναζί, τα διλήμματα αυτά είναι περιττά και μπερδεύουν ακόμα περισσότερο την ουσία της ιστορίας.
Στα καλά τώρα, οι χαρακτήρες είναι στην πλειοψηφία τους σωστά δομημένοι και όλοι έχουν ένα ενδιαφέρον backstory από πίσω τους. Φυσικά ξεχωρίζει ο Al Pacino, ο οποίος συνεχίζει το φετινό καλό σερί των ερμηνειών του. Οι Ναζί παρουσιάζονται ως γελοίες καρικατούρες τις περισσότερες στιγμές, με τον διεστραμμένο εκτελεστή Travis Leitch να κλέβει την παράσταση, δίνοντας μια ανατριχιαστική ερμηνεία. Ακόμα και στις πιο γελοίες στιγμές τους, οι Ναζί αποτελούν μια υπέρμετρη απειλή, δίνοντας βαρύτητα στην δυναμική της κόντρας των δύο ομάδων.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως έχει η χρήση πραγματικών στοιχειών στην υπόθεση. Όπως είναι ευρέως γνωστό πλέον, μεγάλος αριθμός Ναζί επιστημόνων και αξιωματικών είχαν διαφύγει στις ΗΠΑ, υπό την προστασία της αμερικάνικης κυβέρνησης. O Βέρνερ Φον Μπράουν αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα. Ο Γερμανός αεροδιαστημικός μηχανικός έπαιξε σημαντικό ρόλο στις πρώτες διαστημικές αποστολές των ΗΠΑ και έχει μεγάλο μερίδιο στην κατάκτηση του διαστήματος. Πιο πριν όμως ήταν ενεργό μέλος των SS και είχε χρησιμοποιήσει σκλάβους εργάτες για την ανάπτυξη διαστημικής τεχνολογίας στην Γερμανία.
Επίσης οι αναφορές στην επιχείρηση Paperclip είναι υπαρκτές, καθώς πρόκειται για την επίσημη ονομασία που είχε δώσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να μεταφέρει υπό άκρα μυστικότητα τους Ναζί που θεωρούσαν ότι θα τους παρέχουν σημαντική βοήθεια. Η σειρά φροντίζει να εκθέσει την πολιτική των ΗΠΑ και τον αντίκτυπο που είχε στους Εβραίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι δεν δικαιώθηκαν ποτέ για όλα όσα υπέστησαν.
Στην ουσία το Hunters έχει πάρα πολλές ομοιότητες με την έτερη σειρά της Amazon, το ”The Boys”. Και οι δύο σειρές έχουν παρόμοια πλοκή, αιχμηρή σάτιρα και έντονη βία. Ενώ όμως στην περίπτωση του ”The Boys” η συνταγή πετυχαίνει και δίνει μια φρέσκια οπτική στο είδος που υπηρετεί, το ”Hunters” χάνει στο τέλος, καθώς προσπαθεί να ισορροπήσει κάπως άκομψα στην ποπ αισθητική και στην αποτύπωση ενός από τα φρικιαστικότερα εγκλήματα της ανθρωπότητας.
Αν παραβλέψεις όμως την άτσαλη ροή της ιστορίας και μπεις στο κλίμα της κάφρικης διάθεσης, η σειρά θα σε κρατήσει, μέχρι να χάσεις πάσα ιδέα στο κάκιστο φινάλε. Είναι πράγματι αξιοπερίεργο πως οι συντελεστές της σειράς άφησαν ένα από τα χειρότερα plot twist της τηλεοπτικής ιστορίας να συμβεί. Το χτίσιμο της ιστορίας είναι ενδιαφέρον, οι χαρακτήρες καλά δομημένοι και ό,τι άλλο θετικό είχε η σειρά καταρρέει σε μία ανατροπή που δεν έχει καμία λογική. Είναι λες και οι σεναριογράφοι ήταν υποχρεωμένοι να εισάγουν plot twist για χάρη του plot twist. Θα θέλαμε να μάθουμε αν ο Jordan Peele διάβασε το σενάριο και το ενέκρινε.
Είναι πράγματι μεγάλο κρίμα να χαραμίζεται τέτοιο καστ και μια φιλόδοξη ιστορία με αυτό τον τρόπο. Το Amazon έχει καλό ιστορικό στις σειρές του και σίγουρα δεν περιμέναμε τέτοια φόλα, όταν βλέπαμε τα trailers. Κάποιες φορές μπορείς να έχεις όλα τα υλικά για μια πετυχημένη συνταγή αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι αρκετό για ένα καλό αποτέλεσμα.
To ”Hunters” είναι φιλόδοξο αλλά χάνει στην εξισορρόπηση πολλών στοιχείων που προσπαθεί να ενσωματώσει και σε συνδυασμό με το απογοητευτικό plot twist, αποτυγχάνει να εκπληρώσει τις υψηλές προσδοκίες που συνόδευαν την σειρά. Στο τέλος το μόνο που σου μένει είναι ένα μεγάλο κρίμα.
