To 1991, ένας 31χρονος δημιουργός κόμιξ από την Ιταλία έδωσε το «παρών» στο Comic-Con του Σολτ Λέικ παρουσιάζοντας ένα μικρό, αυτοεκδιδόμενο fanzine λίγων σελίδων. Ο βασικός πρωταγωνιστής της μικρής ιστορίας του fanzine ήταν βασισμένος στον πατέρα του δημιουργού του, έναν σκληρά εργαζόμενο άντρα που γυρνούσε αργά το βράδυ από τη δουλειά έχοντας πολύ συχνά ουλές στο δέρμα του από διάφορων ειδών ατυχήματα κατά τη διάρκεια της εργασίας του, επιρρεπή στο αλκοόλ και με καυστική αίσθηση του χιούμορ.
Ο εμπνευστής του συγκεκριμένου fanzine λεγόταν Μάικ Μινόλα και ο χαρακτήρας-αναφορά στον πατέρα του ήταν ο Hellboy, ένας ντετέκτιβ που αναλαμβάνει υποθέσεις μεταφυσικών φαινομένων και που -για αδιευκρίνιστους λόγους- έχει όψη διαβόλου. Είναι δεδομένο: ο Μινόλα θα έβαζε τα γέλια αν κάποιος πλησίαζε στο λιτό τραπεζάκι με το fanzine του κατά τη διάρκεια του Comic-Con του 1991 και του έλεγε πως ο Hellboy του θα γίνει με τα χρόνια μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της ποπ κουλτούρας, πως θα έφτανε να μετράει μέχρι και τρεις χολιγουντιανές ταινίες ως πρωταγωνιστής τους.
Δυο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1993, το ιστορικό ιταλικό περιοδικό με κόμιξ, «Dime Press» δημοσίευσε στο εσωτερικό του την μικρή εκείνη ιστορία που είχε σχεδιάσει ο Μινόλα με πρωταγωνιστή τον Hellboy και σύντομα, η Dark Horse Comics του έκανε την πρόταση που θα άλλαζε τη ζωή του.
Ο χαρακτήρας του Μινόλα, ένας επισκέπτης από την κόλαση που βρέθηκε στην επιφάνεια της Γης μετά από ένα πείραμα που έκανε ο Ρασπουτίν με τους ναζί, απέκτησε τη δική του σειρά τευχών από τη Dark Horse Comics και έγινε ο κεντρικός της χαρακτήρας μιας μυστικής υπηρεσίας με το όνομα B.P.R.D., που εξερευνούσε διαφόρων ειδών υποθέσεις με μεταφυσικό περιεχόμενο.
Από το 1994 μέχρι και το 2011, οπότε και τερματίστηκε η κυκλοφορία του προσωπικού περιοδικού του Hellboy, κυκλοφόρησαν 57 τεύχη με 23 διαφορετικά story arcs. Ο Μινόλα είχε συμμετοχή σε κάθε τεύχος εξ’ αυτών, είτε ως σχεδιαστής είτε ως σεναριογράφος είτε και με τις δυο ιδιότητες.
Τα «Seed of Destruction» (η ιστορία-ντεμπούτο δηλαδή του Hellboy στην Dark Horse Comics), «Strange Places» και «The Corpse» θεωρούνται οι καλύτερες ιστορίες όλης αυτής της περιόδου ενώ με το τέλος του «The Fury», την ιστορία με την οποία έκλεισε η κυκλοφορία του περιοδικού, ο Hellboy σκοτώνεται και τερματίζεται η ιστορία του στα κόμιξ.
To 2014 ντεμπούταρε η σειρά «Hellboy in Hell», που εξιστορεί τις περιπέτειες του Hellboy έπειτα από την επιστροφή του στην κόλαση, πιάνει δηλαδή το νήμα του continuity από το τέλος του «The Fury» και μετά…
Ο Hellboy, μετά το χάρτινο soft reboot του, ετοιμάζεται και για το πρώτο του κινηματογραφικό reboot καθώς μετά τις δυο ταινίες του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο που κυκλοφόρησαν στις αρχές των 00s, μια τρίτη ταινία με αυτόν ντεμπουτάρει αυτές τις μέρες στο σινεμά. Το Nerd Things είναι σε θέση να γνωρίζει πως η καινούρια ταινία είναι τόσο έκτρωμα που κάνει τις (έτσι κι αλλιώς υποτιμημένες) δημιουργίες του Ντελ Τόρο να μοιάζουν αριστουργήματα. Η κινηματογραφική κατακρύλα του Hellboy ωστόσο (που ελπίζουμε να μην συνεχιστεί…) είναι παντελώς ανεξάρτητη από την ιδιαίτερη κομιξίστικη δημιουργία του Μινόλα που από τις αρχές των 90s παντρεύει το fiction, το νουάρ και το horror με εξαιρετικά πετυχημένο τρόπο.
