Λίγα χρόνια πριν την επική τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης έγραφε σενάριο για το πέμπτο sequel του Nightmare on Elm Street.
Το όνομα του Peter Jackson είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ποπ κουλτούρα. Πρόκειται για τον άνθρωπο που μας έδωσε την καλύτερη κινηματογραφικη τριλογία που έχουμε δει, μεταφέροντας με απόλυτη επιτυχία το έπος του JRR Tolkien στην μεγάλη οθόνη. Αρκετός κόσμος όμως δεν γνωρίζει ότι πριν από τον Άρχοντα, o Jackson ήταν γνωστός στους πιο κλειστούς κύκλους των ταινιών τρόμου, γυρίζοντας b-movie horror διαμάντια όπως τα Bad Taste και Braindead. Με χαμήλο budget αλλά αδιαμφισβήτητο ταλέντο, ο νεαρός Νεοζηλανδός σκηνοθέτης είχε κερδίσει το ενδιαφέρον διαφόρων παραγωγών που έψαχναν ανερχόμενους δημιουργούς για την μεταφορά εξαιρετικά επικερδών horror ταινιών που μεσουρανούσαν στην δεκαετία του ’80.
Το Nightmare on Elm Street ήταν ένα από τα πιο διάσημα horror franchise των 80ς, με τον κόσμο να συρέει στις αίθουσες για να απολαύσει τους φόνους του Freddie Krueger, του υπερφυσικού serial killer με το λεπιδοφόρο γάντι που σκότωνε έφηβους μέσα από τους εφιάλτες τους. Η πρώτη ταινία του Wes Craven αποτέλεσε την βάση της σειράς ταινιών που έσπαγε ταμεία με το κάθε sequel της και η New Line Cinema είχε βρει τον πιο επικερδή τίτλο της που ξεζούμιζε με κάθε ευκαιρία.
Όπως όμως συνέβαινε σε κάθε horror franchise της εποχής, κάθε sequel που έβγαινε ήταν χειρότερο από το προηγούμενο, με αποτέλεσμα ο κόσμος να χάνει σταδιακά το ενδιαφέρον. Ο Freddie Krueger ενώ ξεκίνησε σαν μία απίστευτα τρομακτική φιγούρα τρόμου, κατέληξε να γίνει μία εντελώς κωμική μορφή, ειδικότερα στην πέμπτη ταινία της σειράς ”A Nightmare on Elm Street: The Dream Child”. Τα χαμηλά κέρδη της ταινίας άναψαν το καμπανάκι στους παραγωγούς, οι οποίοι έβλεπαν το κοινό να μην γοητεύεται πλέον από τον αιμοσταγή Freddy. Έτσι λοιπόν πήραν την απόφαση να δώσουν ένα τέλος στο franchise με μία τελευταία ταινία, η οποία θα έκλεινε οριστικά τον δολοφονικό κύκλο του Freddy.
Κάπως έτσι η New Line ήρθε σε επαφή με διάφορους σεναριογράφους, ώστε να βρουν το ιδανικό σενάριο για τη νέα της ταινία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Jackson, ο οποίος με τις ιδέες και το πάθος του κέρδισε το ενδιαφέρον της παραγωγής και η New Line του ανέθεσε να γράψει ένα σενάριο. Το αποτέλεσμα ήταν το Dream Lover.
Το σενάριο διακρίνεται από μια meta προσέγγιση, με τον Jackson να μεταφέρει στο χαρτί την παρακμή που περνούσε ο Freddie Krueger εκείνη την εποχή. Όπως αναφέραμε πριν, είχε μετατραπεί από φιγούρα τρόμου σε μία παρωδία του εαυτού του, κάνοντας πλέον διαφημίσεις, παιχνίδια και άλλά εμπορικά τρικ που τον είχαν ρίξει επίπεδο. Στο Dream Lover ισχύει κάτι αντίστοιχο. Οι έφηβοι πλέον δεν φοβούνται τον Freddie Krueger, με αρκετούς από αυτούς να παίρνουν υπνωτικά χάπια και να μπαίνουν στον κόσμο των ονειρών για να τον δείρουν έτσι για πλάκα. Η δύναμη του έχει χαθεί καθώς κανείς δεν τον φοβάται, καταλήγοντας να είναι ένα ανέκδοτο, μια θλιβερή φιγούρα για να διασκεδάζουν οι έφηβοι.
Όταν όμως ένας από τους έφηβους κατά λάθος χάνει το πάνω χέρι και ο Freddie τον δολοφονεί, η δύναμη του σταδιακά επανέρχεται, μετατρέποντας τον πάλι στον τρομακτικό δολοφόνο που γνωρίζαμε. Καθώς προχωράει στο συνηθισμένο μακελειό του ανανεωμένος πλέον, απαγάγει έναν αστυνομικό, πατέρα ενός εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας, με τον ήρωα να πηγαίνει στον κόσμο των ονείρων για να σώσει τον πατέρα του και να αντιμετωπίσει τον Freddie μια και καλή.
Στο σενάριο είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τα στοιχεία του Jackson εκείνης της εποχής. Η σατιρική διάθεση και η μεγάλη φαντασία του σκηνοθέτη είναι εμφανή, με τον ίδιο να χρησιμοποιεί την κοινή γνωμή ως όχημα για να μετατρέψει πάλι σε απειλή τον Freddy Krueger. Έπειτα από τόσα χρόνια δεν έχει γίνει γνωστό γιατί απορρίφθηκε το σενάριο του Jackson. Μία εικασία είναι ότι οι παραγωγοί ήθελαν μία ιστορία που θα έδινε οριστικό φινάλε στο franchise, ενώ το σενάριο του Jackson παρότι ευρηματικό, θα προσέδιδε έναν αέρα ανανέωσης (με την κατάλληλη σκηνοθεσία φυσικά), σε αντίθεση με την πρόθεση της παραγωγής.
Αντί για το όραμα του Jackson, η New Line κατέληξε στο σενάριο των Michael De Luca (In the Mouth of Madness) και Rachel Talalay (Sherlock) με τίτλο ”Freddy’s Dead: The Final Nightmare”, το οποίο δεν ήταν και ό,τι καλύτερο, δίνοντας παρόλα αυτά τον επίλογο που ζητούσαν οι παραγωγοί. Βέβαια όπως γίνεται σε κάθε franchise τρόμου κανένα τέλος δεν είναι οριστικό κι έτσι ο Freddy επέστρεψε με το ”New Nightmare” δια χειρός του ”μπαμπά” του, Wes Craven, σε μία εντελώς meta εκδοχή, που τον έβαζε να εμφανίζεται στον πραγματικό κόσμο και να καταδιώκει τους συντελεστές της ταινίας. Το ”New Nightmare” έδωσε έναν αέρα φρεσκάδας στον χαρακτήρα και θεωρείται ένα από τα καλύτερα sequels του franchise, ενώ ο Wes Craven ενσωμάτωσε την meta αφήγηση και στο ”Scream”, ανανεώνοντας το slasher είδος την δεκαετία των 90ς και την επόμενη.
Ο Freddy επίσης επέστρεψε στο κακό αλλά αφάνταστα διασκεδαστικό ”Freddy vs Jason” που τον έβαλε αντιμέτωπο με τον έτερο κινηματογραφικό serial killer, Jason Vorhees και δυστυχώς είχαμε και το κάκιστο remake του 2010, το οποίο ευτυχώς δεν θυμάται κανείς. Από τότε δεν έχει κυκλοφορήσει κάτι σχετικό με το franchise, με διάφορες φημολογίες να κυκλοφορούν κατά καιρούς αλλά τίποτα υλοποιήσιμο.
Όσο για τον Jackson τα πράγματα δεν του πήγαν κι άσχημα μετά την απόρριψη του σεναρίου του, καθώς γύρισε το ”Braindead”, το b-movie διαμαντάκι που τον καθιέρωσε στο είδος του horror, το ξεχασμένο αλλά απολαυστικότατο ”Frighteners” και φυσικά την τριλογία του Άρχοντα που τον έβαλε στην κορυφή των σκηνοθετών του Hollywood.
Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε τι θα γινόταν αν τελικά εγκρινόταν το σενάριο του Jackson. Ίσως τώρα να είχαμε άλλες δέκα ταινίες με τον Freddy και τον Peter Jackson να είχε μείνει ως ένας μεγάλος δημιουργός του horror σινεμά, ίσως να είχαμε άλλη μια παταγώδη αποτυχία και ο Jackson να έμενε στην αφάνεια χωρίς να δούμε ποτέ την δικιά του εκδοχή για τον Άρχοντα. Όπως και να έχει οι ιστορίες αυτές πάντα θα μας εξάπτουν την φαντασία και θα αποτελούν ένα ενδιαφέρον αντικείμενο αναλύσεων και συζητήσεων για τους απανταχού nerds.
