Όλες οι ταινίες του MCU από την χειρότερη στην καλύτερη

Μετά το πρώτο Avengers και το τέλος της πρώτης φάσης του MCU, η δεύτερη φάση ξεκίνησε με το δεύτερο sequel του βασικού ήρωα του franchise. Τα trailers υπόσχονταν μία σκοτεινή ταινία βάζοντας τον Tony Stark να διακατέχεται από μετατραυματικό σύνδρομο, ύστερα από την μαχή της Νέας Υόρκης και να πρέπει αντιμετωπίσει τον χειρότερο εχθρό του, τον Mandarin ( ο πιο κλασσικός αντίπαλος του Iron Man στα κόμικς). Τελικά όλο αυτό αποδείχτηκε μία κακόγουστη φάρσα και από την προσδοκία μίας σκοτεινής ταινίας καταλήξαμε σε μία κωμωδία Disney, απογοητεύοντας ακόμα και τους πιο ανοιχτόμυαλους geeks. Πολλοί κριτικοί θεώρησαν ιδιοφυή την ανατροπή της ταινίας, αλλά όσον αφορά τους φίλους των υπερηρωικών ταινιών, το Iron Man 3 αποτέλεσε προσβολή για το είδος.

Μετά το αναπάντεχο φινάλε του Infinity War η Marvel θέλησε να ηρεμήσει τα πνεύματα, κυκλοφορώντας το sequel του Ant-man. Η πρώτη ταινία μας σύστησε τον πιο κωμικό υπερήρωα του MCU, με τον Paul Rudd να είναι απολαυστικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ενώ είναι μία ξεκάθαρα filler ταινία, υπήρχαν στοιχεία που είχαν τις βάσεις για μία ξεχωριστή υπερηρωική περιπέτεια. Αντ’ αυτού πήραμε μία από τα ίδια σε μία ταινία που την ξεχνάς με το που τελειώνει. Το καλύτερο σημείο του έργου είναι η mid-credits σκηνή που συνδέεται με το Infinity War και αυτό νομίζω τα λέει όλα.

Με τον Alan Taylor (Game of Thrones) στην σκηνοθετική καρέκλα, το sequel του Thor προσπαθεί να ξεφύγει από την μετριότητα της πρώτης ταινίας αλλά καταφέρνει να γίνει ακόμα χειρότερο. Οι κωμικές στιγμές είναι οι χειρότερες από κάθε ταινία του franchise και ένας πολλά υποσχόμενος κακός (Malekith) καταλήγει να είναι άλλος ένας παγερά αδιάφορος χαρακτήρας. Ο Tom Hiddleston ως Loki κάνει ότι καλύτερο για να σώσει την ταινία αλλά μάταια. Από τις χειρότερες του MCU.

Το πρώτο Iron Man είχε θέσει τον πήχη πολύ ψηλά κάνοντας μας να ανυπομονούμε για τη συνέχεια της ιστορίας του Tony Stark. Δυστυχώς η προσπάθεια της Marvel να χτίσει το σύμπαν της και ταυτόχρονα να φτιάξει μία αντάξια συνέχεια δεν πήγε καθόλου καλά. Παρ’ ότι επιτυχημένο εμπορικά, το Iron Man 2 είναι επιεικώς αδιάφορο, με το μόνο καλό που να έχει να θυμάται κανείς από αυτή την ταινία να είναι η εξαιρετική εισαγωγή της Black Widow στο MCU.

Η επιστροφή του MCU ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια ξηρασίας, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, έγινε με την πρώτη σόλο ταινία ενός από τα πιο ενεργά μέλη των Avengers. Για πρώτη φορά είχαμε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στην ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της Μαύρης Χήρας της Marvel και να μάθουμε περισσότερα για το τραυματικό origin της. Τελικά πήραμε άλλη μια χλιαρότητα, την οποία νιώθουμε ότι έβγαλε η Marvel για να βγάλει την υποχρέωση απέναντι στους φανς της και να δικαιώσει την Scarlett Johansson, μετά τον θάνατο της στο ”Endgame”. Δυστυχώς η ιστορία ξεχνιέται με το που την δεις και καταλήγει να είναι άλλο ένα filler στο σύμπαν του MCU. Τα μόνα θετικά είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών με τον David Harbour (Stranger Things) να ξεχωρίζει ως Red Guardian και την Florence Pugh (Midsommar) να παίρνει την σκυτάλη της νέας Black Widow.

Σκηνοθετημένο από τον Kenneth Branagh (Hamlet, Frankenstein) και εμπλουτισμένο με σεξπιρικές αναφορές, το πρώτο Thor προσπαθεί να είναι πιο σοβαρό αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον όσο θα μπορούσε. Η Asgard απεικονίζεται με όλη την μεγαλοπρέπειά της, οι ερμηνείες είναι τίμιες από όλο το καστ, αλλά οι φτωχές σκηνές δράσης και ένα επιβεβλημένο love story μεταξύ Thor και Jane Foster (την οποία υποδύεται η Natalie Portman) ρίχνουν την ταινία στον λάκκο της μετριότητας.

Το Guardians of the Galaxy είναι από τις αγαπημένες ταινίες των οπάδων του MCU και ήταν η πρώτη στροφή της Marvel προς μία διαφορετική κατεύθυνση. Βασιζόμενος σε τριτοκλασάτους ήρωες, ο James Gunn (Super) διαχειρίστηκε την ταινία όπως έπρεπε για να την κάνει εμπορική επιτυχία, κάνοντας τη να απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες. Αυτό είναι προφανές και από την σκηνή της τελικής αναμέτρησης με τον βασικό ”κακό”. Ίσως αν την είχαμε δει σε ηλικία 10 χρονών να συμμεριζόμασταν τον ενθουσιασμό των fans.

Με το Ant-man η Marvel απέδειξε ότι μπορεί να μεταφέρει οποιονδήποτε ήρωα θέλει στο σινεμά και να τον κάνει εμπορικά επιτυχημένο. Ο πάντα συμπαθής Paul Rudd (Friends) φέρνει τον χαρακτήρα στα μέτρα του, συνοδευόμενος από τον έμπειρο Michael Douglas και την Evangeline Lilly (Lost), και δίνει ενδιαφέρον στον υπερήρωα – ανέκδοτο του franchise. Δεν είναι κακή ταινία, αλλά έχει πιο πολύ δομή filler επεισοδίου παρά μιας ταινίας που αξίζει να μείνει στις συνειδήσεις μας.

Η πρώτη solo γυναικεία υπερηρωική ταινία της Marvel είναι γεγονός και η εκλεκτή είναι μία από τους πιο ισχυρές υπερηρωίδες στην ιστορία των κόμιξ. Η Carol Danvers ή αλλιώς Captain Marvel αναμένεται να αποτελέσει βασικότατο χαρακτήρα της επόμενης φάσης του MCU και από την αρχή δεν χωράει αμφιβολία για τις δυνατότητές της. Από την άλλη η ταινία δεν ξεφεύγει από την κλασσική συνταγή των origin ταινιών, βασιζόμενη στο στοιχείο της νοσταλγίας και κάποιων (ελάχιστων) πολιτικών αναφορών, θέλοντας να δώσει μία εμβάθυνση που δεν μπορούμε να πούμε ότι πετυχαίνει όσο θα μπορούσε. Διασκεδαστικό σε μεγάλο βαθμό, όπως και οι υπόλοιπες ταινίες του σύμπαντος, αλλά δεν θα βιαστείς να το ξαναδείς.

Πατώντας στην απρόσμενη επιτυχία της πρώτης ταινίας, το sequel της αλλόκοτης ομάδας υπερηρώων μας χαρίζει ένα ευχάριστο δίωρο. Με ακόμα καλύτερη χημεία οι Guardians επιστρέφουν για να προστατέψουν τον γαλαξία σε μία ανάλαφρη περιπέτεια την οποία σώζουν ξεκάθαρα οι ηθοποιοί. Έτσι κι αλλιώς ανήκει στις ταινίες που δεν παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους και όπως αναφέρθηκε και πριν, απευθύνεται κυρίως σε μικρότερες ηλικιακές ομάδες. Ότι πρέπει για μεσημεράκι Σαββατοκύριακου.

Είχαμε μεγαλύτερες προσδοκίες για την πρώτη εμφάνιση του Sorcerer Supreme και δυστυχώς δεν ικανοποιήθηκαν όσο θέλαμε. Ενώ ο Benedict Cumberbatch είναι απόλυτα ταιριαστός ως Dr Strange, η ταινία πέφτει στην παγίδα της λούπας, αντιγράφοντας ουσιαστικά την πλόκη του πρώτου Iron Man. Στα θετικά οι γυρισμένες α λα Inception σκηνές και το στοιχείο της μαγείας που δίνει υλικό για νέους πειραματισμούς.

Η δεύτερη ταινία του Spidey στο σύμπαν του MCU είχε να αναλάβει δύο αποστολές: Η πρώτη ήταν να συνεχίσει στον ίδιο ικανοποιητικό βαθμό την ιστορία του Peter Parker από την πρώτη ταινία και η άλλη να θέσει νέες βάσεις μετά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του Avengers: Endgame, πάνω στις οποίες θα στηθεί η συνέχεια όλου του franchise. Στο πρώτο κομμάτι δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά με το Spiderman: Homecoming αλλά δεν παύει να χάνει το ενδιαφέρον του. Ο Tom Holland αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να ενσαρκώσει τον Αραχνάκια και το teen περιβάλλον συνεχίζει να είναι εξίσου διασκεδαστικό. Ο Jake Gyllenhaal είναι απολαυστικός ως μια εναλλακτική εκδοχή του villain Mysterio και οι συνέπειες της απώλειας του Iron Man δίνουν το απαραίτητο συναισθηματικό βάθος στο χαρακτήρα του Spiderman. Όσον αφορά το δεύτερο κομμάτι δεν γίνονται πολλά πέρα από την αποκάλυψη του multiverse πάνω στο οποίο θα στηθεί λογικά το δεύτερο μεγάλο saga του MCU.

Σε μία λίστα με μη αγαπημένους υπερήρωες ο Captain America θα ήταν σίγουρα μέσα, για να μην πούμε ότι θα ήταν στην κορυφή της λίστας. Το γεγονός ότι δεν έχει κάποια σπουδαία υπερδύναμη, ότι η έμπνευσή του είναι προϊον αμερικάνικης προπαγάνδας και γενικά η λιγότερο δημοφιλής απήχηση εκτός των ΗΠΑ, έκανε μία ταινία με βασικό πρωταγώνιστη τον ίδιο, ένα μικρό ρίσκο. Για άλλη μια φορά όμως η Marvel μας αποστομώνει και μας συστήνει έναν υπερήρωα πιστό στις κόμικ ρίζες του και πιο ανθρώπινο από τους υπόλοιπους ”συναδέλφους” του. Στημένο ως ταινία εποχής και ποτισμένο με αναφορές από το σινεμά του Spielberg, το Captain America μας προκαλεί το ενδιαφέρον για έναν κατά βάση αδιάφορο ήρωα, προάγοντάς τον σε έναν από τους αγαπημένους του μαρβελικού σύμπαντος και ηγέτη της ομάδας των Εκδικητών(μαζί με τον έτερο αγαπημένο Iron Man).

Από τις πιο υποτιμημένες ταινίες του MCU. Η δεύτερη κινηματογραφική απόπειρα του αγαπημένου μας πράσινου τέρατος και η πρώτη εντός του σύμπαντος της Marvel, το Incredible Hulk μεταφέρει ιδανικά την ιδιοσυγκρασία του Bruce Banner και την εσωτερική πάλη με το τέρας μέσα του, παραδίδοντας μας επικές σκηνές μάχης που τόσο είχαν λείψει από το ανέμπνευστο Hulk του Ang Lee. Ο Edward Norton (πριν τον αντικαταστήσει ο Mark Ruffallo) προσεγγίζει με σοβαρότητα τον ήρωα και δημιουργεί μία ταιριαστή χημεία με την Liv Tyler, η οποία υποδύεται την Betty Ross. Βάλτε και τους William Hurt ως General Ross και Tim Roth ως Abomination στην εξίσωση και έχουμε μία δυνατή υπερηρωική ταινία και ίσως την πιο σκοτεινή ταινία της Marvel, λίγο πριν την αγοράσει η Disney.

Η δεύτερη επανένωση των Εκδικητών συνεχίζει δυναμικά, με την συνολική εικόνα όμως να είναι κατώτερη της πρώτης ταινίας. Ενώ οι σκηνές δράσης είναι πιο φαντασμαγορικές (με αποκορύφωμα την αναμέτρηση μεταξύ Iron man και Hulk), σίγουρα δεν ανήκει στις ταινίες όπου το sequel είναι καλύτερο από το πρώτο. Το βασικό πρόβλημα είναι η απεικόνιση του βασικού ανταγωνιστή της ταινίας, του Ultron. Δεδομένης της κόμικ ιστορίας του όπου αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς αντιπάλους των Avengers και των παραπλανητικών trailers, τα οποία έδιναν μία σκοτεινή χροιά, ο Ultron δεν αποπνέει κάποια μεγαλοπρέπεια, αντάξια των υπερηρώων, καταλήγοντας σε πόλλες στιγμές ο ρόλος του να είναι comic relief. Πέρα από αυτό όσοι λάτρεψαν το πρώτο μέρος των Avengers θα απολαύσουν και αυτή την ταινία αλλά οι προσδοκίες ήταν σαφώς υψηλότερες.

Μετά το αποτυχημένο Spiderman 3 και ένα μέτριο reboot του ήρωα, η Sony αποφάσισε να δώσει ένα μέρος των δικαιωμάτων στα Marvel Studios και να επωφεληθεί από την επιτυχία του MCU. Η κινησή αυτή τελικά αποδείχτηκε σωστή και έτσι ο Spiderman επέστρεψε σπίτι του (εξού και το Homecoming). Μετά την επιτυχήμενη εισαγωγή του αραχνάνθρωπου στο Civil War, η Marvel κίνησε άμεσα τις διαδικασίες για την πρώτη του προσωπική ταινία. Με έναν 80’ς αέρα επηρεασμένο από τις κλασσικές ταινίες του John Hughes (Brekfast Club, Ferris Bueller’s Day Off) παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός έφηβου Peter Parker, ο οποίος προσπαθεί να ισορροπήσει την σχολική του ζωή με την υπερηρωική, αποφεύγοντας παράλληλα άλλη μία origin ιστορία. Με τον Tom Holland να υποδύεται τον κεντρικό ήρωα (ο οποίος είναι και ο αγαπημένος ήρωας του ηθοποιού), τον απολαυστικό Michael Keaton στον ρόλο του Vulture και την Marisa Tomei ως μικρότερη (και κουκλάρα) θεία May, το Spiderman: Homecoming κατορθώνει να αποπνέει φρεσκάδα και να μας κάνει να ανυπομονούμε για τις επόμενες κινηματογραφικές εμφανίσεις του διάσημου υπερήρωα.

Τα δύο πρώτα Thor θεωρούνται από τις πιο αδύναμες προσθήκες του MCU. Δεν είναι κακές ταινίες αλλά ούτε και ιδιαίτερα αξιομνημόνευτες. Μέτριες δηλαδή. Ευτύχως η έλευση του ταλαντούχου σκηνοθέτη Taika Waititi άλλαξε την κατάσταση, προσδίδοντας το ιδιαίτερο στυλ του στον σφυροφόρο ήρωα. Το Thor Ragnarok είναι μία τρελή κωμωδία, στα πρότυπα του Deadpool κι αν αυτό ξένισε τους φανατικούς του θεού του κεραυνού, άλλο τόσο ενθουσίασε το υπόλοιπο κινηματογραφικό κοινό. Η αλήθεια είναι ότι και εμείς ήμασταν δύσπιστοι στο πείραμα του Νεοζηλανδού σκηνοθέτη, όμως ύστερα από την παρακολούθηση της ταινίας, μπορούμε να πούμε ότι ήταν η πιο διασκεδαστική ταινία που έχουν βγάλει τα Marvel Studios. Με διάχυτα στοιχεία από ταινίες όπως το Flash Gordon και ασταμάτητο αυτοσαρκασμό των κεντρικών ηρώων, το Thor Ragnarok είναι ο ορισμός της ψυχαγωγίας και άλλο ένα κερδισμένο στοίχημα της Marvel.

Από μία αναφορά στους τίτλους τέλους του πρώτου Iron Man ως την υλοποίηση το 2012, το Avengers αποτελεί την κορωνίδα του MCU και το μεγάλο κερδισμένο στοίχημα του Kevin Feige, αφεντικού των Marvel Studios. Το απόλυτο όνειρο όσων μεγάλωσαν με τα κόμικς της Marvel γίνεται πραγματικότητα, ύστερα από μεθοδικό χτίσιμο 5 ταινιών και υπό το σκηνοθετικό βλέμμα του Joss Whedon (Firefly). Το Avengers έχει την τιμή να είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών ξεπερνώντας σε εισπράξεις τα 1,5 δισεκατομύρια δολάρια. Αν και παρακολουθώντας την ταινία πλέον είναι εμφανείς οι σεναριακές αδυναμίες, μόνο η συνύπαρξη των Iron Man, Hulk, Thor, Captain America υπερασπίζοντας τον πλανήτη από εξωγήινη εισβολή, είναι αρκετή για να μπει στη λίστα με τις geek ονειρώξεις μας. Διάολε, μόνο η σκηνή με τον Bruce Banner να λέει ”I’m always angry” και να μετατρέπεται στον Hulk ανήκει στο πάνθεον της geek ιστορίας. Το μεγάλο αυτό event κατέστησε την Marvel υπερδύναμη στο Hollywood και ανάγκασε τα μεγάλα κινηματογραφικά studios να καταστρώνουν σχέδια για τα δικά τους σύμπαντα, με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία.

Η έκπληξη της κινηματογραφικής Marvel, η οποία από το πουθενά κατόρθωσε να μπει στην δεκάδα των πιο εμπορικών ταινιών όλων των εποχών παγκοσμίως και η πιο επιτυχημένη ταινία της μετά τα Avengers. Έχοντας κάνει το ντεμπούτο του στο Civil War, ο Black Panther, ο πρώτος μαύρος υπερήρωας της Marvel (στα κόμικς) σάρωσε τα ταμεία όπου και αν προβλήθηκε και αποθεώθηκε από τους κριτικούς. Η προσέγγιση του σκηνοθέτη Ryan Coogler (Creed) με τα ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα έδωσε έναν αέρα ανανέωσης στο MCU και ο βασικός ανταγωνιστής Killmonger, τον οποίο ενσαρκώνει ο Michael B Jordan (Creed, Fantastic Four), σπάει την φόρμουλα των (επί των πλείστων) κακογραμμένων κακών στις περισσότερες ταινίες του franchise. Με τις πολιτιστικές αναφορές να λειτουργούν υπέρ της, η Marvel κατάφερε να μετατρέψει άλλον έναν δευτεροκλασάτο κόμικ χαρακτήρα σε ήρωα πρώτης γραμμής.

Το Avengers: Endgame ήταν η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς που πέρασε και ίσως μιας ολόκληρης δεκαετίας. Μετά την ήττα από τον Thanos, η ομάδα καλείται να πάρει την ρεβάνς και να αντιστρέψει τα γεγονότα που προκάλεσε το περίφημο snap. Η ταινία έσπασε τα ταμεία, κατορθώνοντας να ξεπεράσει το Avatar και να είναι πλέον η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών. Το Endgame τα είχε όλα. Επικές σκηνές υπερηρωικής ανθολογίας, ηρωικούς θανάτους και ένα ικανοποιητικό φινάλε. Από την άλλη είχε αδικαιολογήτα μεγάλη διάρκεια, με αρκετές αχρείαστες σκηνές, καταλήγοντας να είναι άνισο στο σύνολό του. Εντυπωσιακό την πρώτη φορά που το βλέπεις αλλά σε συνεχόμενες θεάσεις δεν είναι η ταινιάρα που νόμιζες.

Η ταινία που τα ξεκίνησε όλα. Όταν είχε ανακοινωθεί ότι ετοιμάζεται ταινία Iron Man κανείς δεν περίμενε αυτό που θα επακολουθούσε 10 χρόνια αργότερα. Ο Robert Downey Jr στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος προσπαθούσε να κάνει το μεγάλο comeback στο Hollywood, ύστερα από τα μακροχρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε λόγω του εθισμού του σε ναρκωτικά και αλκοόλ, δίνει ρεσιτάλ κάνοντας εντελώς δικό του τον χαρακτήρα και τους απανταχού geeks να μην μπορούν να φανταστούν πλέον κάποιον άλλο στον συγκεκριμένο ρόλο. Η ταινία περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά πάνω στα οποία θα δομηθούν οι μετέπειτα ταινίες του MCU, όπως το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός και εντυπωσιακές σκηνές δράσης, καταφέρνωντας να ικανοποιήσει ταυτόχρονα και τους φίλους των κόμικ και το κινηματογραφικό κοινό. Ότι έχει πετύχει η Marvel σήμερα με το σύμπαν της, το οφείλει σ’αυτή την ταινία.

Η δεύτερη συνέχεια των ταινίων του Captain America θα μπορούσε να ονομαστεί άνετα και Avengers 2,5 καθώς περιλαμβάνει όλους τους υπερήρωες του MCU, εκτός από τους Thor και Hulk. Βασισμένο σε ένα από τα καλύτερα κόμικ της Marvel με τον ίδιο τίτλο, το Civil War τοποθετεί τους ήρωες σε μία διαμάχη μεταξύ τους με καταστροφικές συνέπειες. Η ταινία βαδίζει στα ίδια μονοπάτια με τον προκάτοχό της ( The Winter Soldier), όμως χάνει λίγο σε ωριμότητα, εξαιτίας της εμφάνισης πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένων των νεοφερμένων Black Panther και Spiderman. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μεγάλη μάχη μεταξύ των υπερηρώων, η οποία στερείται της απαιτούμενης σοβαρότητας με αποτέλεσμα να φαίνεται πιο πολύ σαν φιλικό ξύλο παρά σαν πραγματικός εμφύλιος. Ευτυχώς η τελική μάχη μεταξύ Captain America, Winter Soldier και Iron Man ισορροπεί την κατάσταση, χαρίζοντας μας την καλύτερη σύγκρουση στο κινηματογραφικό κόσμο της Marvel.

Ό,τι δεν κατάφερε η Marvel με τις προηγούμενες ταινίες της το πραγματοποίησε με το δεύτερο μέρος των περιπετειών του Captain America. Δομημένο ως κατασκοπικό θρίλερ, το Winter Soldier αποτελεί μία από τις καλύτερες υπερηρωικές ταινίες όλων των εποχών. Ο Chris Evans εξελίσσει τον χαρακτήρα του, πλαισιωμένος από τους Scarlet Johansson, Samuel Jackson, Anthony Mackie, Robert Redford και τον Sebastian Stan, ο οποίος ερμηνεύει έναν από τους πιο απειλητικούς κακούς που έχει αναδείξει το σύμπαν της Marvel. Ανατροπές, καθηλωτικές σκηνές δράσης, ιδανική ισορροπία χιούμορ – δράματος συνθέτουν την πιο ώριμη ταινια του franchise η οποία δεν είναι τυχαίο ότι κατέχει την μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα από την κινηματογραφική κοινότητα, εισπράττωντας θετικότατες κριτικές από κοινό και κριτικούς.

Από το 2012 όλος ο κόσμος περίμενε να δει το απόλυτο έπος του MCU. Ο Thanos, ένας από τους πιο απειλητικούς villains της Marvel έρχεται στο προσκήνιο και δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Τα αδέρφια Russo παραδίδουν την καλύτερη ταινία του franchise, με επικές μάχες, χιούμορ, ασταμάτητη δράση και ένα φινάλε που μπορεί άνετα να συγκριθεί με το θρυλικό ”The Empire Strikes Back”. Η Marvel εισάγει έναν ανταγωνιστή, ο οποίος αφήνει ήδη το στίγμα του στην ποπ κουλτούρα και αποζημιώνει το κοινό της που περίμενε καρτερικά 6 χρόνια. Η καλύτερη ταινία της Marvel μέχρι την επόμενη.