Οι 10 καλύτερες Crime/Action ταινίες της (προηγούμενης) δεκαετίας

Ένας εκτελεστής, αποσυρμένος από την ενεργό δράση, προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά τον χαμό της γυναίκας του. Μέσα στην θλίψη του θα βρει στήριξη σε ένα κουτάβι – ένα τελευταίο δώρο της γυναίκας του σε αυτόν πριν αυτή πεθάνει. Όλα όμως θα αλλάξουν όταν μια ομάδα ληστών μπαίνουν σπίτι του για να τον λήστεψουν, σκοτώνοντας το κουτάβι. Ο John Wick τότε θα πάρει τα όπλα του και οι εγκληματίες θα συνειδητοποιήσουν ότι έκαναν το χειρότερο λάθος της ζωής τους.

Ένα σενάριο που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελεί παρωδία ταινιών δράσης, καταφέρνει να γίνει το καλύτερο franchise δράσης μιας ολόκληρης δεκαετίας. Μια από τις πετυχημένες αναβιώσεις των ταινιών δράσης των 90ς με καταπληκτικές χορογραφίες, ανελέητο πιστολίδι και έναν απολαυστικό Keanu Reeves να είναι πλέον το πρότυπο του action ήρωα της νέας εποχής. Μέσα στο παρηκμασμένο είδος των action movies το ”John Wick” είναι αγνή ψυχαγωγία και το επαναπροσδιορίζει για την νέα δεκαετία.

Δύο ντετέκτιβ με αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις αναλαμβάνουν την διαλεύκανση της εξαφάνισης δύο νεαρών κοριτσιών σε ένα χωριό της Ισπανίας. Όσο προχωράει η έρευνα οι δύο τους θα οδηγηθούν σε σκοτεινά μονοπάτια και για να λύσουν την υπόθεση θα πρέπει να αφήσουν πίσω τις ιδεολογικές τους διαφορές.

Το ”Μικρό Νησί” χαρακτηρίστηκε ως η ισπανική απάντηση στο ”True Detective” και όχι άδικα. Η ισορροπία ανάμεσα στην ανάπτυξη των δύο κεντρικών χαρακτήρων, την ατμόσφαιρα του θρίλερ μυστηρίου και τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις είναι για σεμινάριο, κάνοντας αυτό το ισπανικό αστυνομικό θρίλερ μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της δεκαετίας.

Μια σπείρα ληστών τραπεζών κατά την διάρκεια της τελευταίας τους ληστείας απαγάγουν την υπάλληλο της τράπεζας και στην συνέχεια την αφήνουν ελεύθερη. Ο αρχηγός της ομάδας θα έρθει σε επαφή μαζί της για να μάθει αν γνωρίζει κάτι για την ταυτότητά τους αλλά στην πορεία την ερωτεύεται. Στο μεταξύ η αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη τους, περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Ύστερα ένα δυνατό ντεμπούτο με το ”Gone Baby Gone”, ο Ben Affleck στην δεύτερη του ταινία ως σκηνοθέτης παραδίδει ένα δυνατό αστυνομικό δράμα στα πρότυπα των ταινιών των Michael Mann και Martin Scorsese και ποτισμένο με τις κοινωνικές προεκτάσεις του ”The Wire”. Ο απόλυτος συνδυασμός δηλαδή για μια σωστή crime ταινία.

Μια ειδική ομάδα αστυνομικών κάνει έφοδο στο κτίριο όπου ελέγχεται από έναν αδίστακτο μαφιόζο. Εκεί θα πέσουν θύματα ενέδρας από την συμμορία του και ο μοναδικός επιζών θα αναγκαστεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο.

Η πιο εντυπωσιακή action ταινία της δεκαετίας έρχεται από την Ινδονησία δια χειρός του Ουαλού Gareth Evans. Αν και το σενάριο είναι ξεκάθαρη αντιγραφή του ”Die Hard”, η ασταμάτητη δράση εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη και μας θυμίζει πόσο ψυχαγωγικές ήταν οι 90ς action ταινίες. Το ”The Raid: Redemption” είναι ωμό, εντυπωσιακό και δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι σύγχρονες ταινίες δράσης για να πετύχουν.

Δύο αδέρφια στον αμερικάνικο Νότο πραγματοποιούν ληστείες για να ξεχρεώσουν το οικογενειακό ράντσο τους, μέχρι να βρεθούν στο στόχαστρο δύο τοπικών σερίφηδων με δυσάρεστες συνέπειες.

Από την πένα του Taylor Sheridan, ο οποίος είχε την τιμητική του την περασμένη δεκαετία, τo ”Hell or High Water” είναι μια καθηλωτικό neo-western, γεμάτο ένταση, δράμα και διάχυτη ταξικότητα, η οποία προσθέτει το απαραίτητο βάθος στην ιστορία, καταφέρνοντας να αποσπάσει πολλά βραβεία και υποψηφιότητες φτάνοντας κοντά και στο Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Ένας βετεράνος κυνηγός βοηθάει μία πράκτορα του FBI στην διαλεύκανση του φόνου μιας 18χρονής κοπέλας σε έναν Ινδιάνικο ορεινό οικισμό.

Δεύτερη ταινία του Sheridan στην λίστα, αναλαμβάνοντας και την σκηνοθεσία αυτή την φορά. Στο μοτίβο του ”Hell or High Water”, το ”Wind River” καταπιάνεται με την ζωή σε μια σχεδόν ερειπωμένη επαρχία, αναδεικνύοντας αυτή την φορά τα παγιωμένα ζητήματα ρατσισμού στους καταυλισμούς των γηγενών Ινδιανών. Αργό και δραματικό στην μεγαλύτερη διάρκειά του αλλά απίστευτα δυνατό στις σκηνές δράσης, το ”Wind River” είναι η δουλειά ενός επίδοξου μεγάλου δημιουργού.

Ένας κασκαντέρ-οδηγός που δραστηριοποιείται σε ληστείες έρχεται κοντά με την γυναίκα ενός πρωήν κατάδικου, μπλέκοντας όμως στην δραστηριότητες του τελευταίου.

Αν μια ταινία στιγμάτισε την περασμένη δεκαετία αυτή δεν είναι άλλη από το ”Drive” του Δανού Νicolas Winding Refn. Η 80ς αισθητική, το καταπληκτικό soundtrack και τα μαγευτικά πλάνα του Refn έφεραν την επικράτηση ενός νέου ρετρό ρεύματος και μιας νοσταλγικής διάθεσης που καθόρισε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας των 10ς. Το ”Drive” δεν έχει κάποια σπουδαία πλοκή, δεν θα μείνει στην ιστορία για το σενάριο αλλά η κινηματογραφική μαγεία που αποπνέει από την αρχή ως το τέλος την καθιστά μία από τις σημαντικότερες ταινίες των τελευταίων δέκα χρόνων.

Ένας εκτελεστής του υπόκοσμου προσπαθεί να επανενταχτεί ομαλά στην κοινωνία μετά την αποφυλάκισή του. Ο εγκληματικός περίγυρός του όμως δεν θα τον αφήσει σε ησυχία, αναγκάζοντας τον να βρεθεί μπροστά σε βασανιστικά ηθικά διλήμματα.

Ο Γιάννης Οικονομίδης είναι περισσότερο γνωστός για τα ασταμάτητα μπινελίκια που πέφτουν στις ταινίες του, με πολλά από αυτά χρησιμοποιούνται κατά κόρον στην ελλήνικη ποπ κουλτούρα. Στο ”Μικρό Ψάρι” όμως δείχνει ότι είναι ένας γνήσιος auter, αποτυπώνοντας στην εντέλεια το περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας και αποδεικνύοντας ότι είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες αυτή την στιγμή. Ωμό, καθηλωτικό αλλά και υπόγεια τρυφερό είναι μια αριστουργηματική ιστορία εξιλέωσης και ίσως η καλύτερη ταινία που έβγαλε το ελληνικό σινεμά την προηγούμενη δεκαετία.

Μια πράκτορας του FBI μπλέκεται στον πόλεμο μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ενός αδίστακτου καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικό. Ξεκινώντας με αγνές διαθέσεις, θα συνειδητοποιήσει στην πορεία ότι οι γραμμές μεταξύ καλών και κακών είναι ανύπαρκτες σε μία κατάσταση που δεν πρόκειται να σταματήσει.

Η τρίτη ταινία από σενάριο του Taylor Sheridan στην λίστα, είναι και η καλύτερή του. Αυτό οφείλεται στην επιβλητική σκηνοθεσία του Dennis Villeneuve, ο οποίος μεταφέρει άψογα την σαπίλα του πολέμου των ναρκωτικών και την παντελή έλλειψη ανθρωπιάς που συνοδεύει και τις δύο μεριές του νομίσματος. Συνδυάζοντας τέλεια το μοτίβο των κλασσικών ταινιών δράσης με τις βαθύτερες πτυχές του ανεξέλεγκτου ναρκοπολέμου, ο Villeneuve δεν προσπαθεί να περάσει κάποιο βαθύτερο μήνυμα, ούτε πέφτει σε διδακτίστικες παγίδες. Αποτυπώνει με ρεαλισμό τις βίαιες συνθήκες ενός διαρκή πολέμου και η άρρωστη αίσθηση σου μένει για πολύ καιρό μετά την θέασή της.

Η ζωή του Ιρλανδού Frank Sheeran, εκτελεστή της μαφίας και δεξιού χεριού του αρχισυνδικαλιστή Jimmy Hoffa, βασισμένη στο βιβλίο ”I Heard you paint Houses” μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη από τον Martin Scorsese.

Το ”The Irishman” θα μπορούσε να αποτελεί το κύκνειο άσμα του μεγάλου Ιταλοαμερικάνου σκηνοθέτη. Ευτυχώς θα συνεχίσει να κάνει ταινίες αλλά το είδος που ανέδειξε τόσο μαεστρικά με τα Mean Streets, Goodfellas και Casino, βρίσκει τον ιδανικό επίλογό του μέσα από αυτό το γκανγκστερικό έπος. De Niro, Pacino, Pesci και τα άλλα ”καλά παιδιά” θυμίζουν τον παλιό καλό τους εαυτό μέσα από μια κλασσική γκανγκστερική ιστορία που καταλήγει σε μία σπουδή πάνω στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου. Ο Scorsese συμπυκνώνει μέσα σε τρεισήμιση ώρες τις δύο βασικές πτυχές της φιλμογραφίας του, την υποχθόνια γοητεία της μαφίας και τις υπαρξιακές αναζητήσεις του και το αποτέλεσμα είναι απλά υπέροχο. Η καλύτερη γκανγκστερική ταινία της δεκαετίας δεν θα μπορούσε να μην του ανήκει.