Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα κατά το οποίο η επόμενη live action ταινία για τον Batman έμοιαζε με κάτι σαν το γιοφύρι της Άρτας (αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει αλλά και να πρωταγωνιστήσει ο Μπεν Άφλεκ, στη συνέχεια τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Ματ Ριβς του «Πλανήτη των Πιθήκων» με τον Άφλεκ στον ρόλο, μετά αποσύρθηκε από τον ρόλο ο Άφλεκ ξενερωμένος με το DCU συνολικά), τα δεδομένα έχουν διαμορφωθεί οριστικά: η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου του 2021, θα αφηγείται μια περιπέτεια του Batman από τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του στη Γκόθαμ Σίτι και θα πρόκειται για μια νουάρ ιστορία που θα τονίζει την ντετέκτιβ πλευρά του ήρωα. Αυτό που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα είναι το ποιος θα είναι ο ηθοποιός που θα ενσαρκώσει τον «Σκοτεινό Ιππότη» αλλά και αν η ταινία θα είναι κομμάτι του DC Universe ή μεμονωμένη.
Με όλα αυτά σαν δεδομένα λοιπόν και με βάση το πλούσιο νουάρ ύφος του Batman από τις κόμιξ ιστορίες του, ακολουθούν 5 «χάρτινες» ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη που ο Ματ Ριβς θα μπορούσε να διασκευάσει για τη μεγάλη οθόνη παρουσιάζοντάς μας έναν νουάρ Batman.
Ας ονειροπολήσουμε λιγάκι λοιπόν:
5. «Batman: The Long Halloween» (1997) των Τζεφ Λεμπ και Τιμ Σέιλ
Μια από τις πιο θρυλικές ιστορίες του Batman στη σύγχρονη εποχή του ήρωα, μαζί με το «The Killing Joke» του Άλαν Μουρ και το «The Dark Knight Returns» του Φρανκ Μίλερ θεωρούνται η «Αγία Τριάδα» των κόμιξ περιπετειών του ήρωα αν και ποιοτικά είναι αισθητά καλύτερο από τα άλλα δυο.
Τοποθετημένο στον πέμπτο χρόνο παρουσίας του Batman στη Γκόθαμ Σίτι, το «Long Halloween» είναι μια ιστορία μυστηρίου που κινείται γύρω από έναν μυστηριώδη δολοφόνο που σκοτώνει τα μέλη της τοπικής μαφίας κάθε γιορτινή μέρα του χρόνου (τη μέρα του Halloween, των Χριστούγεννων, του Αγίου Βαλεντίνου κτλ). Ο Batman, ο επιθεωρητής Τζιμ Γκόρντον και ο εισαγγελέας Χάρβεϊ Ντεντ (πριν γίνει ο διαβολικός Διπρόσωπος…) προσπαθούν να διαλευκάνουν την υπόθεση και ταυτόχρονα να κατευνάσουν τα αντιφατικά αντανακλαστικά τους απέναντι στον μυστήριο «Holiday Killer» (όπως τον αποκαλεί ο Τύπος) αφού στην πραγματικότητα, ο τελευταίος κάνει αυτό που οι ίδιοι δεν μπορούν (σαν άνθρωποι του Νόμου) να κάνουν νομότυπα: «καθαρίζει» τη μαφία.
Τυπική whodunit ιστορία κατά τη διάρκεια της οποίας παρελαύνουν και διάφοροι παραδοσιακοί αντίπαλοι του Batman (με χαρακτηριστικότερο όλων φυσικά τον Τζόκερ), με ασύλληπτη εμβάθυνση χαρακτήρων (τόσο στους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές όσο και την Catwoman που έχει ρόλο-κλειδί στην υπόθεση) το «Long Halloween» είναι ένα αληθινό νουάρ αριστούργημα που ωστόσο για να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη, ακόμα και διασκευασμένο, η DC και η Warner πρέπει να πάρουν την απόφαση πως θα γυρίσουν μια τρίωρη ταινία τουλάχιστον.
4. «Batman: Hush» (2003) των Τζεφ Λεμπ και Τζιμ Λι
Άλλη μια ιστορία μυστηρίου που ταυτόχρονα μας παρουσιάζει και έναν εντελώς καινούριο villain, τα κίνητρα του οποίου εκκινούν από το ότι έχει ένα μυστηριώδες προσωπικό παρελθόν με τον Μπρους Γουέιν και η ταυτότητα του οποίου είναι ουσιαστικά το βασικό μυστήριο της ιστορίας, το «Hush» δανείζεται το όνομά του από αυτόν τον άγνωστο «κακό» και γίνεται ένας καμβάς πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται όλη η ντετεκτιβίστικη ψυχοσύνθεση του Batman. Ταυτόχρονα, κάνουν την εμφάνισή τους διάφοροι αντίπαλοί του, όλοι ως κομμάτι ενός σχεδίου του Hush στην προσπάθειά του να εκδικηθεί τον άνθρωπο που θεωρεί ότι κατέστρεψε τη ζωή του – δηλαδή τον Batman.
Στο «Hush» επίσης κάνει μια μικρή εμφάνιση και ο Superman, η οποία ωστόσο είναι αρκετή για να εκτεθεί η περίπλοκη σχέση ανταγωνισμού και φιλίας που έχουν αυτός και ο Batman ενώ ταυτόχρονα είναι μια από τις πιο ρομαντικές ιστορίες ανάμεσα στον Σκοτεινό Ιππότη και την Catwoman (με την οποία επίσης έχουν μια περίπλοκη σχέση – τι πρωτότυπο…).
Αν μεταφερθεί αυτούσιο στο σινεμά θα πρέπει να είναι κομμάτι του DC Universe αλλά με μια μικρή διασκευή στην πλοκή (και με πολλούς χαρακτήρες να βγαίνουν εκτός υπόθεσης) το «Hush» θα μπορούσε να είναι και μια τέλεια νουάρ ταινία για τον Batman εκτός σύμπαντος.
3. «Black Mirror» (2011) του Σκοτ Σνάιντερ
Μάλλον η καλύτερη κόμικ ιστορία για τον Batman κατά τον 21ο αιώνα, αν και για να μεταφερθεί στο σινεμά θα πρέπει σίγουρα να αλλάξει ένα πολύ κομβικό χαρακτηριστικό του: στο «Black Mirror» ο Μπρους Γουέιν έχει εξαφανιστεί και τον ρόλο του Batman στην Γκόθαμ Σίτι έχει πάρει ο πάλαι ποτέ Robin, Ντικ Γκρέισον. Αν εξαιρεθεί αυτή η… λεπτομέρεια που μπορεί να ξεπεραστεί σε μια φιλμική εκδοχή του «Black Mirror», θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα αληθινό κινηματογραφικό διαμάντι.
Περισσότερο crime drama και λιγότερο νουάρ (αλλά οκ, αυτά τα είδη μπορούν να είναι ιδιαιτέρως συγγενικά υπό προϋποθέσεις), στο «Black Mirror» η πλοκή έχει να κάνει με μια σειρά φρικιαστικών φόνων που λαμβάνουν χώρα στη Γκόθαμ Σίτι και οι βασικοί ύποπτοι είναι δυο. Ο ένας είναι ο Τζόκερ. Ο άλλος είναι ο γιος του αρχηγού της αστυνομίας και έμπιστου συνεργάτη του Batman, Τζιμ Γκόρντον, που επιστρέφει στην πόλη μετά από πολύ καιρό (και συμπτωματικά τότε ξεκινούν οι φόνοι) και ο οποίος κουβαλάει ένα πολύ «μαύρο» παρελθόν, που ο πατέρας του προσπαθεί να θάψει.
Μια από τις πιο ανατριχιαστικές εκδοχές του Τζόκερ που έχουμε δει ποτέ (αν ο Χοακίν Φίνιξ είναι τόσο καλός στον ρόλο όσο προσμένουμε θα ήταν ταμάμ να τον δούμε σε μια τέτοια ιστορία και -γιατί όχι;- σε ένα νέο κινηματογραφικό Batman σύμπαν) και ένας νέος διαβολικός villain (o γιος του Τζιμ Γκόρντον) με την πιο στενή έννοια του χαρακτηρισμού, καθορίζουν αυτό το μαύρο και άραχνο graphic novel. H ατμόσφαιρα θυμίζει σε σημεία το «Seven» του Ντέιβιντ Φίντσερ και η αλήθεια είναι πως αν βλέπαμε μια καλή μεταφορά αυτής της ιστορίας στο σινεμά θα έγραφε ιστορία.
2. «Court Of Owls» (2016) των Σκοτ Σνάιντερ και Γκρεγκ Καπούλο
Η τελευταία μεγάλη «must read» ιστορία του Batman με τους δυο δημιουργούς της, Σκοτ Σνάιντερ και Γκρεγκ Καπούλο να κάνουν αυτό που οφείλει κάθε σύγχρονος μυθοπλάστης που ασχολείται με τόσο παλιά ονόματα του χώρου όπως ο Batman: να εισάγουν έναν νέο villain και ταυτόχρονα, ένα εντελώς πρωτότυπο origin γύρω του. Και οι Σνάιντερ και Καπούλο το κάνουν τόσο καλά που ήδη η προσπάθειά τους, αν και πρόσφατη, έχει κατοχυρωθεί ως κλασική.
Για την ακρίβεια, εδώ δεν υπάρχει απλά ένας νέος villain αλλά μια ολόκληρη εμβληματική ομάδα από αυτούς. To λεγόμενο «Court of Owls» (η «Αυλή των Γλαυκών» στην ελληνική μετάφραση της ιστορίας) είναι ένα μυστικό συμβούλιο ανθρώπων της ελίτ της πόλης που κυβερνά μυστικά την Γκόθαμ Σίτι εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ορίζει τη ζωή της, τα μέλη του συναντιούνται φορώντας μάσκες και είναι υπεύθυνοι για διάφορες ανεξερεύνητες υποθέσεις που έλαβαν χώρα για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους (οι αντιστοιχίες με τους Ιλουμινάτι είναι ξεκάθαρες).
Η «Αυλή των Γλαυκών» θεωρείται ένας αστικός μύθος της Γκόθαμ Σίτι στον οποίο πιστεύουν μόνο οι συνωμοσιολόγοι της πόλης. Ένα παραμυθάκι για να τρώνε το φαΐ τους τα παιδιά αλλά ο Batman θεωρεί πως αυτός ο μύθος όχι μόνο είναι αληθινός αλλά σύντομα θα επιχειρήσει μια ενέργεια που θα είναι καταστροφική για την πόλη του. Ενεργοποιεί το ταλέντο του ως ντετέκτιβ και επιχειρεί να «σκάψει» στα πιο καλά θαμμένα μυστικά της Γκόθαμ αλλά θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία μεγαλύτερη από κάθε μεμονωμένο άτομο της κοινωνίας. Μεγαλύτερο ακόμα και από τον ίδιο. Με τρεις λέξεις: ένα νουάρ έπος.
1. «Batman: Child of Dreams» (2001) του Κία Ασαμίγια
Από τις πιο ιδιαίτερες και ταυτόχρονα, πιο ενδιαφέρουσες Bat ιστορίες που προέκυψαν κατά το 21ο αιώνα, συνδυάζει αρμονικά το νουάρ με το fantasy στοιχείο ισορροπώντας άψογα ανάμεσα στα δύο. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια δημιουργία του Ιάπωνα Κία Ασαμίγια, η σκιτσογραφική τεχνική του οποίου προσδίδει magna χαρακτηριστικά στην ιστορία. Φυσικά, σε μια κινηματογραφική μεταφορά αυτό μάλλον δεν θα ίσχυε.
Το στόρι έχει να κάνει με την εμφάνιση ενός ναρκωτικού το οποίο μεταμορφώνει τον χρήστη σε όποια προσωπικότητα επιθυμεί. Μετά από ένα 24ωρο, η αληθινή προσωπικότητα του χρήστη επανέρχεται και αυτός πεθαίνει. Ξαφνικά, η πόλη γεμίζει με κλώνους του Τζόκερ, του Διπρόσωπου και άλλων αντιπάλων του Batman, που αφού περνάνε μια εγκληματική (και συναρπαστική) μέρα, ξεψυχούν.
Ενώ κάθε βράδυ, ένας άλλος κλώνος εγκληματία κάνει το κομμάτι του στην πόλη, ο Batman διεξάγει μια έρευνα προκειμένου να βρει την προέλευση των ναρκωτικών και το βαθύτερο σκοπό που εξυπηρετεί η διακίνησή τους. Και η έρευνά του αυτή θα τον στείλει μέχρι το Τόκιο. Θα χρειαζόταν πολύ έντονη διάθεση πειραματισμού για να μεταφερθεί αυτό το στόρι στο σινεμά αλλά οκ, απλά κάνουμε όνειρα και πετάμε ιδέες.
